LOVING VINCENT

2014 წელს, სტუდია Breakthru Films-მა პირველ, სრულად „დახატულ“ ფილმზე დაიწყო მუშაობა.Loving Vincent - არა მხოლოდ ვინსენტ ვან გოგის ნახატებს აცოცხლებს, არამედ, მხატვრის ცხოვრებისა და სიკვდილის ამბებს მის პერსონაჟებთან გამოგონილი ინტერვიუების საფუძველზე აღწერს.ფილმის თითოეულ კადრში პროექტისათვის შექმნილი ზეთის საღებავებით შესრულებული ნახატებია გამოყენებული. ამ დრომდე, პროექტში მონაწილეობა ასამდე მხატვარმა მიიღო, ფილმისთვის კი 56 ათასი ნახატი შეიქმნა.

ცნობილი სკულპტურები უცნობი ისტორიით

ცნობილი სკულპტურები უცნობი ისტორიით

                                                       ვენერა მილოსელი


გადმოცემის თანახმად, „ვენერა მილოსელის“ ქანდაკება, მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი სკულპტურა, 1820 წელს, კუნძულ მილოსზე აღმოაჩინეს. ქანდაკება ორ ნაწილად იყო გატეხილი. როგორც ამბობენ, ფლოტის ერთ-ერთმა ფრანგმა საზღვაო ოფიცერმა, რომელიც „ვენერას“ ისტორიულ ღირებულებას მიხვდა, სკულპტურის გემზე გადატანა ბრძანა. მეზღვაურები, რომლებსაც „მილოსელი ქალბატონის“ ტრანსპორტირება დაევალათ, ერთმანეთს წაეჩხუბნენ, რა დროსაც „ვენერას“ ორივე მკლავი მოტყდა და საზღვაო მოგზაურობაში ხელების გარეშე გაემგზავრაამ ფაქტის აღმოჩენის შემდეგ, მეზღვაურებს ქანდაკების ნაწილების წამოსაღებად ნაპირზე გადასვლა დაეზარათ, „ვენერა მილოსელის“ მკლავები კი სამუდამოდ დაიკარგა... 

                                                           
სამოთრაკელი ნიკე

"ნიკეს" გასაოცარი ქანდაკება, კუნძულ სამოთრაკზე, 1863 წელს აღმოაჩინეს. ოქროსფერი პაროსის მარმარილოსგან დამზადებული სკულპტურა, კუნძულზე აღმართული ზღვის ღმერთის ტაძარის საკურთხეველს ამშვენებდა მკვლევართა აზრით, „ნიკე“ ქრისტეს შობამდე მეორე საუკუნეში, ბერძენთა ფლოტის გამარჯვებების უკვდავსაყოფად გამოაქანდაკეს. სკულპტურის თავი და მკლავები დაკარგულია.ქანდაკების რესტავრაციის არაერთი მცდელობის მიუხედავად, სპეციალსიტებმა სასურველი შედეგი ვერ მიიღეს; ეს კიდევ ერთხელ უსვამს ხაზს იმ ფაქტს, რომ „ნიკეს“ „არასრულყოფილება“ მისი დიდებულებაა...

                                                                   

                                                   

რქიანი მოსე

 მიქელანჯელომ „მოსე“ განსაკუთრებული სახასიათო ნიშნით გამოკვეთა - ფიგურას თავზე რქები ადგას. ხელოვნების მკვლევართა დიდი ნაწილი მიიჩნევს, რომ ხელოვანმა ბიბლიური სიუჟეტი სწორად ვერ გაიგო:ტექსტში აღნიშნულია, რომ, როდესაც ღმერთის გამოცხადების შემდეგ, სინაის მთიდან მოსე ჩამოვიდა, ებრაელებს გაუჭირდათ მისი ბრწყინვალებისთვის თვალის გასწორება.ივრითზე დაწერილი სიტყვა შესაძლოა ითარგმნებოდეს როგორც „ბრწყინვალებად“, ასევე „რქებად“.




იდეალური დავითი, რომელიც მიქელანჯელომ დაზიანებული მარმარილოსგან გამოკვეთა

მიუხედავად იმისა, რომ მიქელანჯელოს - „დავითი“ მამაკაცური სილამაზის იდეალად ითვლება, შეიძლება ითქვას, რომ იგი სულაც არ არის იდეალური - სკულპტურის ლაზერული სკანირების შედეგად დადგინდა, რომ „დავითი“ ელამია.ქანდაკების „დეფექტი“ თითქმის შეუმჩნეველია. მკვლევარები თვლიან, რომ მიქელანჯელომ ეს „შეცდომა“ შეგნებულად დაუშვა, რადგან სურდა, რომ სკულპტურა ორივე მხრიდან უნაკლოდ გამოჩენილიყო.„

                                                 


კოცნა“ - კოცნის გარეშე

ოგიუსტ როდენის „კოცნას“ - „ფრანჩესკა და რიმინი“ ეწოდებოდა, დანტე ალიგიერის მიერ „ღვთაებრივ კომედიაში“ უკვდავყოფილი, მეცამეტე საუკუნეში მცხოვრები იტალიელი დიდებული ქალის სახელი. ქალს მისი მეუღლის უმცროსი ძმა შეუყვარდა; ქმარმა ეს მაშინ გაიგო, როდესაც საყვარლები ერთად კითხულობდნენ წიგნს და ორივე მოკლა.სკულპტურაზე კარგად ჩანს, რომ საყვარელს ხელში წიგნი უჭირავს. რჩება შთაბეჭდილება, თითქოს წყვილი ერთმანეთს კოცნის, თუმცა მათი ტუჩები არ იკვეთება. ამ ხერხით როდენს სავარაუდოდ იმ ფაქტის ხაზგასმა სურდა, რომ მოკლულ შეყვარებულებს „ცოდვა“ არ ჩაუდენიათ.

ვოლტერი-კანდიდი,ანუ ოპტიმიზმი

ვოლტერი - კანდიდი, ანუ ოპტიმიზმი 


 არ არსებობს შედეგი მიზეზის გარეშე. ყოველივე ერთმანეთთან აუცილებლობით არის გადაჯაჭვული და უკეთესობისკენ მიდის.ო, ცაო! რას არ ჩაადენინებს მანდილოსნებს სარწმუნოებრივი გულმოდგინეობა.ო, ჩემო ძვირფასო კანდიდ! თქვენ იცნობდით
პაკეტას, ჩვენი დიდებული ქალბატონის ტურფა მოახლეს. მის მკლავებში შევიგრძენი სამოთხის სიტკბოება, რომელმაც ეს ჯოჯოხეთური წამება გამოიწვია და, როგორც ხედავთ, დამაძაბუნა. მოახლე დაავადებული აღმოჩნდა. ან სენმა იქნებ უკვე მოკლა კიდეც. პაკეტას ეს საჩუქარი მიართვა ერთმა მეტად განსწავლულმა ფრანცისკელმა ბერმა, რომელმაც ამ ავადმყოფობის წყარო გამოიკვლია: ბერს იგი გრაფის მოხუცებული მეუღლისგან გადაედო, გრაფის მეუღლეს კავალერიის კაპიტნისგან, ის კი ამ სენს უმადლოდა ერთ მარკიზას, რომელსაც პაჟისგან გადასდებოდა, ხოლო ამ უკანასკნელს ერთი იეზუიტისაგან; იეზუიტს მორჩილად ყოფნის დროს მიეღო პირდაპირი ხაზით ქრისტეფორე კოლუმბის ერთ-ერთი ასაბიისაგან. რაც შემეხება მე, აღარავის გადავცემ, რადგან სიკვდილის პირასა ვარ მისული. მთელ დედამიწის ზურგზე კი ვერც სისხლს გამოაშვებინებ, ვერც ოყნას გააკეთებინებ, თუ ფულს არ გადაიხდი. ან თუ ვინმე შენს მაგივრად არ გადაიხდის.

ადამიანებმა ბუნება ნაწილობრივ შებღალეს, მაგრამ ისინი სულაც არ დაბადებულან მგლებად, მგლის ბუნება შემდეგში შეიძინეს. ღმერთს მათთვის არც ოცდაოთხ გირვანქიანი ლულები უბოძებია და არც ხიშტები; მათ კი ერთმანეთის გასაჟლეტად ხიშტები და ლულები გამოიგონეს.თავისუფლებას შეუძლია აბსოლუტურ აუცილებლობასთან ერთად იარსებოს, რადგან აუცილებელი იყო, რომ ჩვენ თავისუფალნი ვყოფილიყავით; ბოლოს და ბოლოს, ნება მიზეზობრიობითაა განსაზღვრული.პატიოსანი ქალი შეიძლება ერთხელ გააუპატიურონ, მაგრამ ამით მისი სათნოება კიდევ უფრო განმტკიცდება ხოლმე.რაც შემეხება მე, დღევანდლამდე ორთავეს უარს ვეუბნები და, მგონი, სწორედ ამის გამო მეტრფიან. როდესაც კაცი გამიჯნურებულია, დაეჭვებული და ინკვიზიციის მიერ გამათრახებული, მაშინ თავი ავიწყდება.ჯარისკაცები ისე იცავდნენ თავს, როგორც ეს პაპის ჯარისკაცებს შეეფერებოდათ: ყველამ იარაღი დაჰყარა, დაიჩოქა და მეკობრეებს ცოდვების სრული განტევება სთხოვა.იმან გამაოცა, რომ მაროკოელმა მეკობრეებმა თითები იმ ადგილში შეგვიყვეს, სადაც ჩვენ, ქალები, მხოლოდ ოყნის მილს ვიყოფთ ხოლმე. ეს წესი ფრიად უცნაურად მეჩვენა. ასე ახირებულად წარმოგვიდგება ყველაფერი, როგორც კი სამშობლოს გავცილდებით.ჩრდილოეთის ხალხებს ესოდენ მგზნებარე სისხლი არ გააჩნიათ. მათ არ ეუფლებათ ქალქებისადმი ის გაშმაგებული ვნება, რაც ჩვეულებრივია აფრიკაში. თქვენს ევროპელებს ძარღვებში თითქოს რძე უდგათ; ატლასის მთებისა და მისი მეზობელი ქვეყნების მცხოვრებთა ძარღვებში ცეცხლი და კუპრი დუღს.ასჯერ მოვისურვე თავის მოკვლა, მაგრამ სიცოცხლე ჯერ კიდევ მიყვარდა. ეს სასაცილო სისუსტე იქნებ ადამიანის ერთ-ერთი ყველაზე საბედისწერო მიდრეკილებაც იყოს: რა არის იმაზე მეტი სისულელე, რომ დაუსრულებლად ატარო ტვირთი, რომლის მიწაზე დაგდება გსურს ყოველთვის? გძულდეს შენი თავი და თან უფრთხილდებოდე? ბოლომდე ელოლიავებოდე შენს შთანმთქმელ გველს, რომელიც გულს გიღრღნის?დაავალეთ თითოეულ მგზავრს თავისი თავგადასავალი გიამბოთ და თუ მათ შორის შეხვდებით თუნდაც ერთს, რომელიც ხშირად გაჩენის დღეს არ იწყევლიდეს და თავის თავს ყველაზე უბედურ ადამიანად არ თვლიდეს, ზღვაში თავდაყირა გადამაგდეთ. უბედურებანი უფლებებს იძლევიან.კუნეგონდა, სამშობლოდან ასე შორს გადმოხვეწილო, თავს როგორ გაიტანთ? - შეძლებისდაგვარად, - უპასუხა კაკამბომ, - ქალებს არასოდეს გაუჭირდებათ, ღმერთი მათ მფარველობს.როდესაც ადამიანი ერთ ქვეყანაში ვერ ნახავს ხეირს, ბედს მეორე ქვეყანაში ეწევა; ახალი რამის ნახვასა და ახლის კეთებას ქვეყნად არაფერი სჯობს.რა არის უცნაური იმაში, რომ ზოგიერთ ქვეყანაში არიან მაიმუნები, რომლებიც ქალთა კეთილგანწყობით სარგებლობენ? მაიმუნი მამაკაცის მეოთხედია.რაც არ უნდა იყოს, შეუბღალავი ბუნება კეთილია.მდინარეს ყოველთვის რომელიმე დასახლებული ადგილისაკენ მივყავართ.

სასიამოვნოს თუ ვერაფერს ვიპოვით, რაიმე ახალს მაინც ვნახავთ.ელდორადო ალბათ ის ქვეყანაა, სადაც ყოველივე უკეთესისკენ მიემართება, რადგან აუცილებელია ასეთი ქვეყანა სადმე არსებობდეს.ღმერთი არც ორი არსებობს, არც სამი და არც ოთხი. როგორ!

მაშ არა გყავთ ბერები, რომლებიც ქადაგებენ, კამათობენ, სახელმწიფოს მართავენ, მზაკვრობენ და ყველას, ვინც მათ აზრს არ გაიზიარებს, წვავენ?!ჯერ არ გავგიჟებულვართ.აშკარაა, მოგზაურობა სასარგებლო რამ ყოფილა. ადამიანს ისე უყვარს მოგზაურობის შემდეგ სამშობლოში დაბრუნება, სადაც მას მეტი ფასი ედება და მოგზაურობის შთაბეჭდილებებით ტრაბახის შესაძლებლობა ეძლევა, რომ ორმა ბედნიერმა ადამიანმა გადაწყვიტა, აღარ ყოფილიყო ბედნიერი.თუ კაცი სადმე ხეირიანად ცხოვრობს, ჯობს იქ სამუდამოდ დარჩეს.ჰოლანდიური კერპები, რომელთაც მე მომარჯულეს, ყოველ კვირა დღეს ჩამჩიჩინებენ, ყველანი, თეთრებიცა და შავებიც ადამის შვილები ვართო. მე გენეალოგიისა არაფერი მესმის, მაგრამ თუ ეს მქადაგებლები მართალს ამბობენ, წარმოშობით ყველანი ბიძაშვილები ვყოფილვართ. დამეთანხმებით, არ შეიძლება კაცი ნათესავს ამაზე შემზარავად ეპყრობოდეს. რა არის ოპტიმიზმი? - იკითხა კაკამბომ.საუბედუროდ, - უპასუხა კანდიდმა, - ეს არის სიგიჟე, რომლითაც შეპყრობილები ამტკიცებენ, თითქოს ყოველივე კარგი იყოს, როცა სინამდვილეში ყოველივე ცუდია.როდესაც დედამიწას - ამ ბურთს, უფრო სწორად, ბურთულას ვუმზერ, ვფიქრობ, რომ ღმერთმა იგი რომელიღაც ბოროტ არსებას მიუტოვა. ელდორადოს ყოველთვის გამონაკლისად ვთვლიდი.

მე ჯერ არ მინახავს ქალაქი, რომელიც მეზობელი ქალაქის დანგრევას არ ნატრობდეს, არც ოჯახი, რომელსაც რომელიმე სხვა ოჯახის განადგურება არ სურდეს. ყველგან სუსტებს ძლიერები ეზიზღებათ და მაინც მათ ფეხთა მტვერს ლოკავენ, ძლიერნი კი სუსტებს ისე ეპყრობიან, ვით ცხვრის ფარას, რომლის ხორცსა და მატყლს ყიდიან. ერთი მილიონი შეკავშირებული მკვლელი ევროპის ერთი ბოლოდან მეორეში დათარეშობს და ლუკმაპურის მოსაპოვებლად მოფიქრებულ, მოწესრიგებულ ძარცვასა და მკვლელობას სჩადის, რადგან ამაზე პატიოსანი ხელობა არ გააჩნია. იმ ქალაქებში, სადაც თითქოს მშვიდობიანობით ტკბებიან და აყვავებული ხელოვნებებით ნეტარებენ, ადამიანებს შური, ზრუნვა და მოუსვენრობა უფრო მეტად ტანჯავთ, ვიდრე ალყაშემორტყმული ქალაქების მცხოვრებთ - გაჭირვება. საიდუმლო ჭირი კიდევ უფრო ულმობელია, ვიდრე გამჟღავნებული. ხომ ხედავთ, - თქვა მარტენმა, - როგორ ეპყრობიან ადამიანები ერთმანეთს. მართალია, - უპასუხა კანდიდმა, - ამ საქმეში რაღაც ეშმაკეული ურევია.საფრანგეთის მრავალი კუთხე შემოვიარე. ზოგ კუთხეში მოსახლეობის ნახევარი გიჟია, ზოგან - მეტად ცბიერი, ზოგან - კეთილი, მაგრამ გონებაჩლუნგი; ზოგან გონებამახვილობას ჩემულობენ. ყველგან კი ხალხის ძირითად საქმიანობას სიყვარული, შემდეგ ავყიაობა და ამის შემდეგ კი უაზრო ლაქლაქი წარმოადგენს. პარიზი ყველა ამ თვისებითაა დაჯილდოებული. ეს არის ორომტრიალი, ჭყლეტა-სრესა, სადაც ყველა სიამოვნებას ეძებს და თითქმის ვერავინ პოულობს... მაშ, ეს ქვეყანა რისთვის არის შექმნილი? - ჰკითხა კანდიდმა. ჩვენს გასაცოფებლად. - უპასუხა მარტენმა.თქვენ როგორ გგონიათ, - თქვა კანდიდმა, - ადამიანები ასევე ხოცავდნენ ყოველთვის ერთმანეთს, როგორც დღეს? ნუთუ ისინი ყოველთვის მატყუარები, თვალთმაქცები, ვერაგები, უმადურები, ავაზაკები, უმწეონი, თავქარიანები, ღორმუცელები, ლოთები, ძუნწები, პატივმოყვარენი, სისხლისმსმელები, ცილისმწამებლები, გარყვნილები, ფანატიკოსები, ფარისეველნი და სულელები იყვნენ? თქვენ როგორ გგონიათ, - უთხრა მარტენმა, - განა ქორები ყოველთვის არ ჭამდნენ დაჭერილ მტრედებს? ეს ხალხი (ფრანგები) ამგვარად არის შექმნილი. წარმოიდგინეთ ყველა შესაძლებელი, ყველა შესაძლებელი შეუსაბამობანი და თქვენ მათ ამ უცნაური ერის სახელმწიფო დაწესებულებებში, სასამართლოებსა და ეკლესიებში შეხვდებით. ნუთუ პარიზში ყოველთვის იცინიან? - იკითხა კანდიდმა. დიახ, - მიუგო აბატმა, - მაგრამ მუდამ კბილების კრეჭით. აქ ყველაფერზე სიცილით გამოთქვამენ უკმაყოფილბას. ბილწ საქმეებსაც სიცილით სჩადიან.- თქვენ იცნობთ ინგლისს? აქაც ისეთივე გიჟები ცხოვრობენ, როგორც საფრანგეთში?- ეს სიგიჟის სხვა სახეობაა, - უპასუხა მარტენმა, - იცით თუ არა, რომ ეს ორი ერი კანადაში მდებარე, თოვლით დაფარული ორიოდე მტკაველი მიწის გამო ერთმანეთს ებრძვის. ამ მშვენიერ ომში მათ დახარჯეს იმდენი ფული, რამდენადაც მთელი კანადა არ ღირს.

ჩემი მცირეოდენი ცოდნა საშუალებას არ მაძლევს ზუსტად მოგახსენოთ, თუ ამ ორი
ქვეყნიდან რომელში უფრო მეტი კაცი ცხოვრობს. ის კი ვიცი, რომ ხალხი, რომელსაც ჩვენ ახლა ვნახავთ, ერთობ ღვარძლიანია თქვენ მკაცრი ხართ. - უთხრა კანდიდმა.იმიტომ, რომ მე მიცხოვრია. - მიუგო მარტენმა.ციცერონის ფილოსოფიურ შრომებს უკეთესად შევეთვისებოდი, მაგრამ მას ყველაფრისა ეეჭვება და ამის გამო დავასკვენი, რომ იმდენივე ვიცი, რამდენიც ციცერონმა და არავის დახმარება არ მჭირდება იმისთვის, რომ უმეცარი დავრჩე.კარგია, როცა იმას წერ, რასაც ფიქრობ. ადამიანს ეს უპირატესობა უნდა ჰქონდეს.მე კმაყოფილი ვიქნებოდი იმ თავისუფლებით, რომელიც ინგლისელ გენიოსებს აღაფრთოვანებს, პარტიული სული რომ არ რყვნიდეს ყოველივეს, რაც თავისუფლებაში პატივისცემის ღირსია.

დიდი ხანია, რაც პლატონმა თქვა - კუჭი, რომელიც არც ერთ საჭმელს არ იღებს, საუკეთესო კუჭად ვერ ჩაითვლებაო.ერთი ის გამაგებინა, რა უფრო მძიმე ასატანია: ზანგი მეკობრეების მიერ ასჯერ გაუპატიურება, ნახევარი საჯდომის დაკარგვა, ბულგარელების მიერ გაროზგვა, აუტოდაფეს დროს ცემა და ჩამოხრჩობა, დასტაქრის მიერ განკვეთა, გალერაზე ნიჩბების მოსმა, ერთი სიტყვით ჩვენ მიერ გადატანილ უბედურებათა თავიდან განცდა თუ გულხელდაკრეფილი ჯდომა.

 მარტენმა დაასკვნა, ადმიანები იმისთვის იბადებიან, რომ ან მოუსვენრობის კონვულსიებში იცხოვრონ, ან მოწყენილობის ლეთარგიაშიო. კანდიდი მას არ ეთანხმებოდა, მაგრამ არც არაფერს ამტკიცებდა.

პანგლოსი აღიარებდა, ყოველთვის სასტიკად ვიტანჯებოდი, მაგრამ რახან ერთხელ დავამტკიცე, რომ ყოველივე უკეთესისკენ მიიმართება, არასოდეს ამ აზრისთვის არ მიღალატია და სხვა არაფერი მწამსო. მეზობლად ცხოვრობდა ერთი ფრიად სახელგანთქმული დავრიში, რომელიც თურქეთის საუკეთესო ფილოსოფოსად
ითვლებოდა. მასთან რჩევის მისაღებად მივიდნენ. პანგლოსმა სიტყვა აიღო და დავრიშს მიმართა:- ოსტატო, ჩვენ მოვედით, რომ გკითხოთ: რისთვის არის შექმნილი ესოდენ უცნაური ცხოველი, რომელსაც ადამიანი ჰქვია?- შენ რა განაღვლებს? - უპასუხა დავრიშმა, - რა შენი საქმეა?- მაგრამ, ჩემო ყოვლად ღისო მამაო, - უთხრა კანდიდმა, - დედამიწაზე საშინელი ბოროტება სუფევს.- განა სულ ერთი არ არის, აქ ბოროტება სუფევს თუ სიკეთე? როდის იყო, მისი უდიდებულესობა ეგვიპტეში გემსა გზავნიდა და ამავე დროს გემის თაგვების კეთილდღეობაზე ზრუნავდა?!- მაშ, როგორ უნდა მოვიქცეთ? - იკითხა პანგლოსმა.- უნდა გაჩუმდეთ. - მიუგო დავრიშმა.- ვიმედოვნებდი, - თქვა პანგლოსმა, - თქვენთან ცოტაოდენ მაინც მემსჯელა მიზეზებსა და შედეგებზე, შესაძლებელ ქვეყანათა შორის საუკეთესო ქვეყანაზე, ბოროტების წარმოშობაზე, სულის თვისებაზე და წინასწარდადგენილ ჰარმონიაზე.დავრიშმა ამ სიტყვების გაგონებაზე მათ ცხვირწინ კარი მიუჯახუნა. შრომა თავიდან გვაშორებს სამ ბოროტებას: მოწყენას, გარყვნილებასა და სიღარიბეს.ძალაუფლება, - თქვა პანგლოსმა, - ყველა ფილოსოფოსის აზრით, ძლიერ სახიფათოა, რადგან ბოლოს და ბოლოს ეგლონი, მოაბიტთა მეფე, აოდმა მოკლა; აბესალომი ხეს თმით ჩამოჰკიდეს და სამი შუბით განგმირეს: მეფე ნადაბი, იერობოჰამის ძე, ბაზამ მოკლა; მეფე ელა - ზამბრიმ; ოქოზია - ეიჰუმ; გოთოლია - იოადმა. მეფეები იოაქიმი, იექონია, სედეკია მონებად ჩავარდნენ. თქვენ იცით, როგორ დაიღუპნენ კრეზუსი, ასტიაგი, დარიუსი, დიონის სირაკუზელი, პირუსი, პერსევსი, ჰანიბალი, იუგურტა, არიოვისტი, კეისარი, პომპეუსი, ნერონი, ოტონი, ვიტელიუსი, დომიციანე, რიჩარდ II ინგლისელი, ედუარდ II, ჰენრიხ VI, რიჩარდ III, მარია სტიუარტი, კარლოს I, საფრანგეთის სამი ანრი, იმპერატორი ანრი IV. თარგმანი რუსუდან დოდაშვილისა!!!

უცხოები

ეს არის "სავრაუდო" და მცირე ნუსხა უცხოცივილიზაციიის რასათა არსებობის.რომელთა შეხვედრები ანუ პირდაპირი კონტაქტები უკვე დაფიქსირებულა კაცობრიობის ისტორიაში.


მფრინავი ობიექტების აქტიურობა სახეზეა მილიონობით წლების განმავლობაში.მას შემდეგ კი,რაც ტექნოლოგიურმა სამყარომ,ძვრა განიცადა და წინ წავიდა მათი იდენტიფიცირება უფრო მეტად იოლი გახდა.საჭიროება მოითხოვდა,რომ დაუდგენელი ობიექტების დედამიწაზე შემოსვლის,მასობრივი კვლევები ჩატარებულიყო.მომხდარიყო უშუალო საუბრები,რეალურ თვითმხილველებთან და დადგენილ ყოფილიყო უცხო ცივილიზაციათა რასები.



Sirius B Galaxy-ერთ ერთი უძველესი ლოგო ტიპია უცხოების" ცივილიზაციათა

შორის.მათ მისცეს,სამედიცინო განვითარებისთვის უამრავი ინფორმაციები დედამიწელთა რასის წარმოამდგენლებს(ხორციელდება ეტაპობრივად).პირამიდების მშენებლობაში უდიდესი წვლილი მიუძღვის მათ რასას,უძველეს ეგვიპტელებს საკმაოდ მკაფიო კავშირები ჰქონდათ მათთან.Sirius რასას პირდაპირი და უშუალო მე-4 კლასის კონტაქტი ჰქონდა მაიას ხალხთან,რაც მათი გაქრობის ხელშემწყობ ფაქტორად გვევლინებიან.
ატლანტების ცივილიზაციის არსებობის მანძილზე უზარმაზარი ცოდნა ჩადეს მათში.რამაც მათი გაუჩინარებაც გამოიწვია.
თანამედროვე ტექნოოგიური,სამხედრო ინჟინერია თუ სხვა და სხვა სახის პროექტების განვითარების ინფრომაციის გზები შეთავაზებულ იქნა მაღალ განვითარებული ქვეყნებისთვის მათი მხრიდან.



Little Gray-ცნობილია,როგორც Zeta Reticulieni-ისინი ნაკლებად განვითრებულ რასას

წარმოადგენენ,მათ მიეცათ სხვა გალაქტიკებისგან ცოდნა და წარმოადგენენ მხოლოდ შემსრულებლებს.სტატისტიკის მიხედვით ისინი უფრო ხშირად სტუმროებენ დედამიწას დავალებების შესასრულებლად.მათთან ასოცირდება ადამიანთა გატაცება.Alpha რეპტილიური გვარის სახეობას მიეკუთვნებიან.





Reptilians-მათ დიდი ხნის ურთიერთობა აკავშირებთ პლანეტა დედამიწასთან.ისინი

ფაქტობრივად ეხმარებოდნენ კაცობრიობას,როგორც შექმნაში ასევე ნგრევაში.მათ შეაღწიეს თანამედროვე მსოფლიოს უმაღლეს თანამდებობზე,რათა აიხდინონ მათი სანუკვარი სურვილები და მთლიანად ჩაიგდონ მართვის სადავეები ხელთ.



Anunnakis-ანუნაქები ერთ ერთი ელიტარულ არსებებს წარმოადგენენ.ისინი მოვიდნენ

პლანეტა Rizq-დან ,მას შემდეგ რაც მოხდა ნგრევა მათი სამყაროსი,არც ერთმა სხვა გალაქტიკის პლანეტარულმა ფედერაციამ არ მიიღო ისინი.მათ კი შექმნეს ინტერგალაქტიკა "ნიბირუ".
დედამიწაზე ანუნაქები გამოჩნდნენ მილიონი წლის წინ,ოქროს საძებნელად.რადგან ის იყო ერთ ერთი ძვირფასი ლითონი,რომელიც მოიპოვებოდა ჩვენს პლანეტაზე და სჭირდებოდათ გადარჩენისთვის.ისინი ადამიანის დნმ-ის  მატარებელი რასაა.მათ ეს გარდასვლა წარმატებით მოახერხეს და დღემდე იმყოფებიან ჩვენს პლანეტაზე.

მაქცია

   

მაქცია ინგლ(Werewolf)მითიური არსება, მგლის სენით დაწყევლილი ადამიანი, რომელიც ყოველთვე, სავსე მთვარის ჟამს იღებს მგლის მსგავსი ცხოველის სახეს. ადამიანი მაქციის სახეს სხვა მაქციის კბენის შედეგად იღებს. თავდაპირველად ის დასავლეთ-ევროპული ფოლკლორის პერსონაჟი იყო, მაგრამ მსგავსი დამახასიათებელი ნიშნების არსებები თითქმის ყველა კულტურის მითოლოგიაში გვხვდება (მათ შორის დასავლეთ-ქართულ მითოლოგიაში, სადაც მოიხსენიებენ, როგორც მგელკაცას). ჩვეულებრივ, მაქციის წყევლისგან გათავისუფლება შეუძლებელია.
     რაინის არატრადიციული მედიცინის კვლევითი ინსტიტუტის პროფესორმა, ჰელმუტ შულცმა გულმოდგინედ შეისწავლა მაქციების ფენომენი და ის მემკვიდრულ-გენეტიკურ დაავადებად მიიჩნია. პროფესორის დაკვირვებით, მაქციები, ან მაქციებთან დაკავშირებული შემთხვევები ნაკლებადდასახლებულ ადგილებში ვრცელდება - იქ, სადაც ნათესაური ქორწინება იშვიათი არ არის. “შესაძლოა, - წერს შულცი, - ეს მოვლენა - მაქცია, რომელსაც მე ავადმყოფობას ვუწოდებ, სწორედ სისხლის აღრევის შედეგია. მედიცინა ამ დაავდების მექანიზმში ვერა და ვერ გაერკვია, მაგრამ აშკარაა, რომ ცილოვანი შემადგენლობის სიმყრალის მიუხედავად, მაქციებს ბიოლოგიური ფორმის შეცვლა შეუძლიათ" რამდენიმე წლის წინ ერთ-ერთი ბავარიული სასახლის ახლოს მაქცია გქმოჩნდა. პოლიციურ ოქმებში დოკუმენტურად არის აღწერილი შემთხვევები, როცა მაისში, მთვარით გაჩახჩახებულ ღამეს მაქცია ბუჩქებიდან გამოვარდა და ორ იტალიელ ტურისტს თავს დაესხა. კიდევ კარგი, ორნი იყვნენ, თორემ ყველაფერი ტრაგიკულად დასრულდებოდა - ორ ჯანიან ახალგაზრდა კაცსაც გაუჭირდა მისი მორევა. კარგა ხნის ჭიდაობის შემდეგ ტურისტებმა ისეთი ბღავილი მორთეს, რომ მათ საშველად სასახლიდან ხალხი გამოცვივდა. მხოლოდ პოლიციის მანქანის სირენის ხმის გაგონებაზე შეეშვა მსხვერპლს მაქცია და საზარელი ღმუილით ბუჩქებში მიიმალა. ორივე იტალიელი ერთნაირად აღწერს მაქციის გარეგნოიბას: ის იყო საშინლად მახინჯი, მგლის პირიდან ეშვები გამოსჩროდა, ჰქონდა უზარმაზარი, ბანჯგვლიანი ხელები, ბრჭყალები, უხეში თმა, ვერტიკალური სხეული; არაადამიანურად ღონიერი და ავი გახლდათ. პოლიციელები გააოცა ტურისტების ჭრილობებმა - თითქოს ზურგზე ფოცხი ჩამოესვათ, ისე იყვნენ დაფლეთილები. კიდევ კარგი, რომ საავადმყოფოში დროულად მიიყვანეს, თორემ ორივე უთუოდ სისხლისგან დაიცლებოდა.
     

მაქციები,არსებები,რომელთა შესახებაც უამრავ ცნობასა თუ ინფორმაციას გვაწვდის იურისპუდენციის ისტორია,არქივებში ასობით საქმე მოიპოვება,თუ როგორ მიუსაჯა სიკვდილით დასჯა მაქციობაში bრალდებულ პირებს მოსამართლემ.ყველა პირდაპირი სამხილი იმათგან მოდის, ვინც საკუთარი თვალით იხილა ეს საოცარი ტრანსფორმაცია თუმცა ისინი ბნელი შუა საუკუნეების მკვიდრნი იყვნენ და დღეს შეუძლებელია მსჯელობა,იმაზე თუ რით იყვნენ ისისნი მოტივირებულნი თქმულებებმა მაქციების შესახებ ღრმად გაიდგა ფესვები ევროპელთა აზროვნებაში,გერმანელები და ბრიტები მათ ვერევულფს უწოდებენ,სლავები-მგელკაცთ,ჩვენი მეზობელი სომხები,რომლებიც თვლიან,რომ მაქცია აუცილებლად ქალი უნდა იყოს,მარდაგაილებად მოიხსენიებენ.მაინც “ვინ” არიან ისინი?შუა საუკუნეებში აღტკინბული ბრბოსა და რელიგიის მსახურთა მიერ “კუდიანებზე” გამოცხადებულნი ნადირობის მსხვერპლნი თუ მითებიდან და ლეგენდებიდან ტელე-ეკრანზე გადმოსული ურჩხულები?თუმცა ეს ორი კითხვა-ვარაუდი არ არის სრულყოფილი,რადგან შეუძლებელია ლეგენდა ცარიელ ადგილას გაჩნდეს,მაქციებზე კამათი უძველესი დროიდან არ წყდება. ზოგი ამ ფენომენს ნარკოტიკული საშუალების, მაგიური რიტუალისა თუ განდიდების მანიის ეფექტად თვლის.თუკი ბალახებისგან დამზადებულ შინაურ წამალს შეუძლია ადამიანის უკვდავი სული და გონება მართოს, განა გასაკვირია, რომ მის ხორცზედაც იმოქმედონ?არსებობს დაავადება,რომელსაც პროფესიულ წრეებში ლიკანტროფიად მოიხსენიებენ,მისი მსხვერპლნი თავს მგლებად წარმოიდგენენ და შესბამისად იქცევიან. სხვა საქმეა, რითი აიხსნება თვითონ ლიკანთროპია, იწვევს თუ არა მას მელანქოლიის განსაკუთრებული სახეობა?ამ კითხვებზე პასუხის გაცემა ექიმებისთვისა და ფსიქოლოგებისთვის მიმინდია,მე კი ისევ ისტორიას დავუბრუნდები და ვეცდები მასში მისტიკურისა და ამოუცნობის პოვნას.
         1521 წ. დეკემბერში პოლინში ორი ფრანგი გლეხი – ბურგო და ვერდენი – გაასამართლეს კანიბალური მკვლელობის გამო, მგლებად გადაქცეულები რომ ჩადიოდნენ. ორივე გამოტყდა. ბურგომ განაცხადა, რომ უკვე დიდი ხანია ეშმაკს ემსახურება.რამ გამოიწვია მათი აღიარებითი ჩვენება?მით უმეტეს მათ იცოდნენ,მსგავსი განცხადები გამო,მზის ჩასვლამდე,კოცონზე დაწვავდნენ.იქნებ “ეშმაკმა” ჩასაძირად განწირული გემის დატოვება გადაწყვიტა,”უკონტროლოდ” დარჩენი გლეხები კი ადვილად ალაპარაკდნენ.

მაქცია ბენენდანტიდან

      ეს მოხდა 1692 წელს თანამედროვე ლატვიის ტერიტორიაზე ლივონიაში, 80 წლის

მოხუცმა სქახელად ტისი გაიტეხა ცხვირი, ამით შეწუხებულმა მეზობლებმა როცა ჰკითხეს, თუ როგორ მოხდა ეს, მათ მოისმინეს ყველაზე მოულოდნელი აღიარება ტისმა თქვა, რომ ის იყო მაქცია და მას ცხვირი გაუტეხა ადგილობრივმა ჯადოქარმა სკისტანმა, რომელიც იმ დროისთვის დიდი ხნის გარდაცვლილი იყო, მოგვიანებით მან სასამართლოზე განაცხადა, რომ ჯადოქარმა სკისტანმა და კიდე სხვა ჯადოქრებმა გადაწყვიტეს რომ გაენადგურებინათ ნათესები, რის გამოც მაქცია ტისი და კიდევ სხვა მაქციები შეებრშძოლენ მათ და დაამარცხეს, ასე გადაარჩინემ მაქციებმა ნათესები.როგორც ტისმა განაცხადა ბრძოლა ჯადოქრებსა და მაქციებს შორის წელიწადში სამჯერ ხდებოდა, როცა ტისს კითხეს თუ რა მოსდიოდა მაქციის სულს გარდაცვალების შემდეგ მან ამაყად უპასუხა, რომ ისინი სამოთხეში ხვდებოდნენ რათა ისინი იყვნენ ღმერთის ძაღლები და ეხლარებოდნენ ადამიანებს დედამიწაზე,რომ არ ყოფილიყვნენ მაქციები ადამიანები დიდი ხნის წინ დაიხოცებოდნენ. სიტყვის ბოლოს ტისმა თვა, რომ მაქციების გაერთიაება ასევე იყო გერმანიაში და რუსეთში. ამ ყველაფერს ის ყვებოდა დამაჯერებელი ტონით, როცა მას შესთავაზეს მოეყვანათ მღვდელი რათა ეზიარებინა მან უარი განაცხადა და თქვა,რომ თავად იყო წმინდა მამა და დაამატა რომ მისით თუ მის გარეშე მაქციების და ჯადოქრების ბრძოლა გაგრძელდებოდა.დიდი ხნის განსჯის შემდეგ მოსამართლემ ტისს მიუსაჯა როზგი ურწმუნოებისთვის.

ჟან გრენე

       

1630 წლის ადრიან გაზაფხულზე, ლანდეს მთელი ტერიტორია შიშით იყო მოცული რათა საფრანგეთის ამ რაიონში იკარგებოდნენ პატარაბავშვები აკვნებიდან, ზოგი მათგანი აბრალებდა მგლებს და ზოგსაც სჯეროდა, რომ ეს უარესი რამ იყო ვიდრე მგელი. ყოვლისმომცველი შიში გრძელდებოდა იქამდე სანამ 13 წლის გოგონა სახელად მარგარიტა პუარე მივიდა სახლში დაჭრილი და თქვა რომ მას თავს დაესხა საშინელი მონსტრი. გოგონა მწყემსავდა ძროხებს, როცა ტყიდან გამოვიდა რიჟა ბეწვით დაფარული ცხოველი, რომელიც მოგაგონებდათ გიგანტურ ძაღლს, საბედნიეროდ გოგონას ხელში ეჭირა ჯოხი რკინის თავით და მან მოახერხა თავი დაეცვა მაქციისგან.გავიდა დრო და ერთერთი გლეხის ბიჭმა 14 წლის ჟან გრენერმა ბავშვებში თქვა, რომ მარგარიტას რომ არ ჰქონოდა ის ჯოხი, მასაც შეჭამდა ისევე როგორც შეჭამა სხვა ოთხი ბავშვი.

ვამპირიზმი...

XV საუკუნეში რუმინეთის, ვა ლახეთის ოლქის თავად ვლადს,ბიჭუნა შეეძინა, რომელსაც სახელად დრაკულა ანუ დრაკონის შვილი დაარქვა. ვლადს სახელი ჯვაროსნული ომებიდან კარგად ჰქონდა მოხვეჭილი, თუმცა როგორც კი პატარა დრაკულა გაიზარდა მანაც შეძლო სახელის მხვეჭა. თუმცა მამისგან დიდი განსხვავებით. მან თავისი ქვეყნის ისტორიაში განსაკუთრებული სისასტიკით გაითქცვა სახელი. მის საყვარელ გასართობს, ცხიმწასმულ სარზე ადამიანების ჩამოცმა წარმოადგენდა.ამ ხერხით მან 100 ათასი მოწინააღმდეგე გაანაგურა. სწორედ ამის გამო სასახლემდე მიმავალ ბილიკს ”წაწვეტებული სარების გზას” დღემდე უწოდებენ .

ადამიანების წამების ასეთი პათოლოგიური სიყვარულის გამო, ხალხმა ვლადი ცეპიშად ანუ მხვრეტავად მონათლა. დღე-დღეობით ბრანის სასახლეში ტურისტებისთვის მუსიკალური შოუები იმართება. სინათლის ეფექტებით უამრავი საშინელი სანახაობა იქმნება. სასახლეში სულ 56 ოთახია რომლიდანაც ერთ-ერთში უშველებელი საწოლი დგას სადაც გრაფი დრაკულა ოდესღაც გოგონებს იტყუებდა შემდეგ კი სისხლს სწოვდა. დრაკულა იმ ადამიანის სახელია, რომელზეც პირველი და ყველაზე დიდი საშინელებათა ჟანრის მოთხრობა დაიწერა, რომელიც შემდეგ მხატრული ფილმის სახითაც იხილა საზოგადოებამ და დიდი პოპულარობაც მოიპოვა. ბევრისთვის ცნობილია, რომ შუა საუკუნეებში წარმოიქმნა საიდუმლო ორგანიზაციები, რომლებიც ძალაუფლების მოპოვებას და სახელმწიფოს ფარულ მართვას ეზოთერული ცოდნის მეშვეობით ცდილობდნენ. ასეთი ორგანიზაცია იყო, “დიდგვაროვანი ტამპლიერების ორდენი”, რომელიც იმდროინდელი ევროპის მრავალ ქვეყანაზე ახდენდა ზეგავლენას. 1307 წელს ორდენი განადგურებული იქნა რომის პაპის კლიმენტი 7-ისა და საფრანგეთის მეფის – ფილიპე ლამაზის მკრეხელური შეურაწყოფის გამო. მსგავსი საიდუმლო ორგანიზაციები, რომლის ინტერესის სფეროსაც სისხლი წარმოადგენს, შეიძლება მრავლად დასახელდეს. საკმარისია გავიხსენოთ გერმანიაში შექმნილი ორგანიზაცია “ტულეს გაერთიანება”, რომლის “ფილიალი” შემდგომში ბოროტებით განთქმული გერმანიის ნაციონალ-სოციალისტური პარტია გახდა. ,,

1985 წელს, ნორვეგიაში დააკავეს მამაკაცი რომელიც მსხვერპლს ვენებიდან სისხლს

წოვდა, ჰკლავდა და შემდეგ აუპატიურებდა. როგორც ჩვენებაში თავად განაცხადა: იგი ვამპირია და მისი მსგავსის არსებები ძალიან ბევრნი არიან სამყაროში, და შეიძლება ნებისმიერი ადამიანის სიახლოვესაც იყოს. მიუხედავად ამ აღიარებისა, გამოძიებამ თავიდანვე გამორიცხა მსგავსი ფაქტი (დამნაშავე არ ყოფილა ვამპირი) რაც იმით ახსნა რომ, დამნაშავე-ეჭვმიტანილს ჩაუტარეს ფსიქო – ფსიქოლოგიური ტესტი რის შედეგადაც დადგინდა რომ, ეჭვმიტანილი სულიერად ავადმყოფი იყო. ეს ადამიანი საკუთარ თავს აჯერებდა იმას რასაც წაიკითხავდა ან მოისმენდა, მან დაიჯერა რომ ის ვამპირი იყო და უკვე ასორმოცდაათი წლის იყო.სჯეროდა, რომ ვერანაირი საშუალებით ვერ მიაყენებდი ზიანს , მას თავი უკვდავი ეგონა. უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ მეცნიერების უმრავლესობა იზიარებს აზრს, რომ ვამპირების არსებობა ეს მხოლოდ შეიძლება იყოს მითი. რეალურად ადამიანის სიხლის მწოველ არსებად გადაქცევა შეუძლა მხოლოდ სხვადასხვა ინფექციურ დავადებებს, რომელის საშიშროებაც თანამედროვე მსოფლიოში გამორიცხული არ არის … ლეგენდების თანახმად, არსებობს საშუალებები, რომლებიც ვამპირებს კლავს, ესენია მზის სხივი, ხის სოლი, ვერცხლი, ცეცხლი და თავის მოკვეთა. მზის სხივი – ეს ყველაზე პრიმიტიული და ეფექტური საშვალებაა ვამპირის გასანადგურებლად. არის მოსაზრებები, რომ ვამპირებს ვერაფერს აკლებს მზე, მაგრამ ეს მცდარი შეხედულებაა, რადგანაც ყველა ძველ წიგნებში, რომლებშიც აღწერილია ვამპირთა ისტორია, ნახსენებია, რომ ისინი დაწყევლილნი არიან მზის მიმართ, ასე რომ ვამპირებს ყოველთვის წვავდა, წვავს და დაწვავს მზის სხივები. ხის სოლი – ვამპირის მოსაკლავად ყველაზე იდეალური იარაღია ხის მყარი და წვეტიანი სოლი, რომლითაც უნდა განგმიროთ შიგ გულში, რადგან, როგორც ვიცით ვამპირებს ახასიათებთ ჭრილობების მყისვე შეხორცების უნარი, მხოლოდ გულია მათი სუსტი სამიზნე, რომელიც არ ხორცდება მხოლოდ ამ მეთოდის შემთხვევაში. ისევე, როგორც მზე, ვერცხლიც; წყევლაა ვამპირთათვის. მითოლოგიურმა ღმერთმა ართემიდამ (Artemis) დაწყევლა პირველი ვამპირი, რომ დაეწვა მისის სხეული თუკი იგი შეეხებოდა როგორც მზის სხივს ასევე ვერცხლს. მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ვერცხლით ვერ მოკლავ ვამპირს, მაგალითად თუ ვერცხლის სოლს ჩავარჭობთ გულში, როგორც ხის სოლის მეთოდით, ვერცხლი მას მხოლოდ გაუსაძლის ტკივილებს მოჰგვრის და ეს მეთოდი გამოდგება მხოლოდ და მხოლოდ ვამპირის შესაჩერებლად ან დასასუსტებლად.

ძველ საბერძნეთში “ვამპირობის გასანეიტრალებლად” გარდაცვლილ ვამპირს პირქვე მახავდნენ და საფლავს ზემოდან ყვევილების უზარმაზარ თაიგულს აყირდნენ – მათი რწმენით ვამპირს ყვავილების საფარიდან ამოსვლა არ შეეძლო. საამისოდ ძირიტადად ველური ვარდი გამოიყენებოდა. გარდა ამისა,საფლავს მძიმე ქვას ან ობელიკს ადგამდნენ.ეს ტრადიცია გარკვეული ფორმით დღესაცაა შემორჩენილი უკვე რამდენიმე წელია რაც საქართველოში დიდი პოპულარობით სარგებლობს სერიალი „ვამპირის დღიურები“, ტინეიჯერები, რომლებიც მას აქტიურად უყურებენ გვეუბნებიან, რომ სიამოვნებით იქნებოდნენ ვამპირები. „დაახლოებით 20 წლის წინ, თერჯოლის რაიონში გამოჩნდა ვამპირი. ეს ადამიანი ( თუ შეიძლება მას ადამიანი ვუწოდოთ ) თერჯოლის ერთ-ერთ სოფელში დასახლდა. მას არ ჰქონდა ურთიერთობა არავისთან, ის მხოლოდ ღამით გამოდიოდა სახლიდან და დილით ბრუნდებოდა. სოფელში მას იცნობნენ, როგორც ექიმს, მაგრამ არცერთი პაციენტი არ დაუნახავთ მის სახლში მისული და არა მარტო პაციენტი, არავინ არ მიდიოდა მასთან ის ცხოვრობდა მარტო. სად დადიოდა ექიმი და რას აკეთებდა არავინ არ იცოდა. რამოდენიმე დღე იცხოვრა ამ სოფელში და შემდეგ გაუჩინარდა. ერთ დილასაც მის ეზოში ძაღლებმა გვამი იპოვეს. პოლიცია მალე ჩაერია ამ საქმეში და “ექიმის” სახლში კიდევ 2 გვამი იპოვეს, რომელთაც კისერთან მთავარი არტერია კბილებით ჰქონდათ გადაღრღნილი. პოლიციამ ვერსად ვერ იპოვა დამნაშავე, მაგრამ მათ სჯერათ, რომ ამას ადამიანი ვერ იზამდა და ეს ვამპირის გაკეთებული იყო. ამის შემდეგ თერჯოლის ამ სოფელში ვამპირი აღარ გამოჩენილა, დამნაშავე ჯერ კიდევ  ვერსად ვერ იპოვეს. ვამპირი დღისით ჩვეულებრივი ადამიანის მსგავსად ცხოვრობს,თუმცა ღამით მისი ენერგეტიკული რესურსები პიკს აღწევს.არსებობს კიდევ რამდენიმე მიზეზი,რის გამოც “სისხლისმწოველი” არსებები მზეს ემალებიან.უპირველეს ყოვლისა,მათი კანი უჩვეულოდ ღია ფერის სტრუქტურის გამო მკვეთრ შუქსა და მზის სხივებზე დამწვრობას იღებს.ჩვეულებრივ ადამიანზე 2-3-ჯერ მახვილი სმენა აქვთ,მკრთალ სინათლეზეც კი ყველაფერს მკაფიოდ ხედავენ,ამასთანავე, გრძნობენ ადამიანთა განწყობასა და ემოციურ მდგომარეობას.გამახვილებული მგრძნობელობითი ორგანოების წყალობით მიღებული უამრავი მიღებული ინფორმაცია ვამპირის ნერვულ სისტემაზე მოქმედებს და “სისხლისმწოველი” ღიზიანდება. ღამის წყვდიადი მსხევრპლის მოსაძებნად საუკეთესო დროა. ამრიგად გადაჭრით ვერ ვიტყვით, რომ ოდესღაც ვამპირები არ არსებობდნენ.

ვამპირები

ვამპირები — მითოლოგიური ან ფოლკლორული არსებები. ხშირად, გამოცოცხლებული ადამიანის ცხედრები, რომლებიც ადამიანისა და/ან ცხოველის სისხლით იკვებებიან. ამას გარდა, ვამპირები ხშირად არიან სხვადასხვა მხატვრული ფილმისა თუ ლიტერატურის გმირები. თუმცა, ვამპირები მხატვრულ ლიტერატურასა და მითოლოგიაში ოდნავ განსხვადებიან. ფოლკლორში ეს ტერმინი, როგორც წესი, დასავლურევროპული ლეგენდების სისხლისმწოველა არსებების მიმართ გამოიყენება, თუმცა ხშირად ვამპირებს მათ მსგავს არსებებსაც უწოდებენ სხვა ქვეყნების კულტურებიდან. ყველა გადმოცემაში ვამპირის დამახასიათებელი თვისებები ძლიერ განსხვავებულია. ზოგიერთ კულტურაში გავრცელებულია ისტორიები არაადამიან ვამპირებზე, მაგალითად ღამურებზე, ძაღლებსა და ობობებზე.

სისხლისმსმელი არსებების რწმენა, საზოგადოებაში უძველესი დროიდან არსებობს. ბოლო პერიოდი კი, შეიძლება ითქვას, „ვამპირული“ კულტის აღორძინების ხანაა - მოდაში შემოვიდა გოთური სტილის ტანისამოსი და მაკიაჟი, ვამპირებზე მრავალი წიგნი დაიწერა და ასევე, უამრავი ფილმი გადაიღეს. ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ არსებობს ოფიციალური დოკუმენტები, რომლებიც ვამპირების არსებობას ამტკიცებენ. 1721 წელს, აღმოსავლეთ პრუსიაში გარდაიცვალა 62 წლის პიტერ ბლაგოევიჩი. როგორც მოსახლეობა ყვებოდა, ცოტა ხნის შემდეგ, გარდაცვლილი თავს ესხმოდა მეზობლებს, სვამდა მათ სისხლს, ბრეგოვიჩმა საკუთარი ვაჟიც კი მოკლა. რამდენიმე წლის შემდეგ გარდაიცვალა სერბი არნოლდ პაოლე. სიცოცხლეში ირწმუნებოდა, რომ მინდორში სათიბზე გასულს, ვამპირი დაესხა თავს. არნოლდის შემდეგ,რამდენიმე მისი თანასოფლელიც გარდაიცვალა და გაჩნდა ჭორი, რომ პაოლე ვამპირი გახდა და ხალხზე ნადირობდა. „ეპიდემია“ სხვა ქვეყნებშიც გავრცელდა. 1892 წელს, აშშ-ში, როდ-აილენდში, გარდაიცვალა 19 წლის მერსი ბრაუნი. შემდეგ, მისი ერთ-ერთი ნათესავი ტუბერკულიოზით დაავადდა. ჩათვალეს, რომ ამაში დამნაშავე მერსი იყო, მამამ გარდაცვლილი შვილის გული კოცონზე დაწვა.. ვამპირების დღესაც სჯერათ. 2002-2003 წლებში, აფრიკული ქვეყანა მალავი „ვამპირულმა ისტერიამ“ მოიცვა. ადგილობრივებმა რამდენიმე „ვამპირობაში“ ეჭვმიტანილის ჩაქოლვა სცადა. ერთ-ერთი გარდაიცვალა. 2004 წლის თებერვალში, გარდაცვლილი ტომ პეტრის ოჯახის წევრებმა, ეშინოდათ რა, რომ გარდაცვლილი ვამპირად არ გადაიქცესო, მისი გული დაწვეს, ფერფლი წყალში გაურიეს და მიღებული „კოქტეილი“ გაინაწილეს.. პირველი მცდელობა, მეცნიერულად განემარტა „ვამპირის“ ფენომენი, ეკუთვნის მკვლევარ მაიკლ რანფტს. 1725 წელს, გამოიცა მისი წიგნი De masticatione mortuorum in tumulis . სადაც იგი წერდა, რომ არ არსებობენ „მკვდრეთით აღმდგარი არსებები - ვამპირები“ და ეს ყველაფერი გარდაცვლილის ახლობლების ილუზიებია.

მხოლოდ XX საუკუნის მეორე ნახევარში აღმოაჩინეს დაავადება, სახელწოდებით „პორფირია“. იგი 100 ათასიდან ერთ ადამიანს აღენიშნება, თუმცა, ატარებს მემკვიდრეობით ხასიათს. პორფირიის დროს, ორგანიზმს არ შეუძლია გამოიმუშაოს სისხლის წითელი  უჯრედები. შედეგად, სისხლში ჟანგბადისა და რკინის დეფიციტია, პიგმენტების გაცვლა ირღვევა, ულტრაიისფერი გამოსხივებისას, ჰემოგლობინი ეცემა - ამიტომაა, რომ ვამპირებს „ეშინიათ“ მზის. პორფირიით დაავადებულებს კანი ყავისფერი უხდებათ, მზეზე კი წყლულები და ნაწიბურები უჩნდებათ. კბილის მინანქარიც იცვლის ფერს და უფრო მუქი ხდება. პორფირიკები არ ჭამენ ნიორს, რომელიც სულფონიკის მჟავას შეიცავს და მათ ჯანმრთელობაზე უარყოფითად აისახება. ზოგიერთ შემთხვევაში, დაავადებას თან ახლავს ფსიქიკური აშლილობა. არსებობს ვარაუდი, რომ ვლახეთის პრინცი ვლადი, მეტსახელად დრაკულა, დაავადებული იყო პორფირიით. იგი გახდა პროტოტიპი ბრემ სტოკერის რომანისა. გავრცელებული ინფორმაციით, დაახლოებით ათასი წლის წინ, პორფირია გავრცელებული იყო იმ სოფლებში, სადაც ნათესავებს შორის ქორწინებები ჭარბობდა. ასევე, არსებობს ფსიქიკური აშლილობა, სახელწოდებით - „რენფილდის სინდრომი“, რომლის თანახმადაც, დაავადებული ითხოვს ადამიანის ან ცხოველის სისხლის დალევას. ამ სენით იყვნენ დაავადებულნი სერიული მანიაკები: გერმანელი პიტერ კურტენი და ამერიკელი რიჩარდ ტრენტონ ჩეისი. ისინი კლავდნენ და სვამდნენ მსხვერპლის სისხლს.

ბაბილონური მედიცინა

                პირველი ცნობები შუმერებში სამედიცინო ცოდნის შესახებ განეკუთვნება ჩვ. წ.

 აღრიცხვამდე III ათასწლეულს და წარმოადგენს 9,5×16 ზომის თიხის დაფას,რომელიც მოიცავს სამ განყოფილებას, 145 სტრიქონს და წარმოადგენს სამი სახის (ცხელი საფენების, შინაგანი და გარეგანი სამკურნალო საშუალებების ) 15 რეცეპტს, რომლებიც ლაკონურობით გამოირჩევიან. მაგ.: გაცერით და გულდასმით შეურიეთ ერთმანეთს კუს დანაყილი ბაკანი, მცენარე ნაგას (იყენებენ სოდის მისაღებად) ყლორტები, მარილი და მდოგვი. მოიბანეთ მტკივნეული ადგილი მაგარი ლუდით და ცხელი წყლით, რის შემდეგაც შეიზილეთ ზემოაღნიშნული ნაზავი და დაიყარეთ სოჭის;დაფხვნილი;წიწვები. რეცეპტების ანალიზი გვიჩვენებს, რომ შუმერი მკურნალები ფართოდ იყენებდნენ მცენარეული წარმოშობის სამკურნალო საშუალებებს, როგორიცაა: მდოგვი, სოჭი, ფიჭვი, ქლიავი, მსხალი, ტირიფი, მცენარე ლეკანორუ ("მანა"). წამლების შემადგენლობაში შედიოდა ნავთობი, ბუნებრივი ასფალტის კუპრი, სუფრის მარილი, გამოიყენებოდა რძე, მატყლი, კუს ბაკანი, წყლის გველის ორგანოები. რეცეპტების ანალიზი გვიჩვენებს, რომ მკურნალი, რომელმაც ეს ტექსტები შეადგინა, თავის პრაქტიკას ემპირიულ დაკვირვებებზე აგებდა.
             თიხის ფირფიტა არ შეიცავს ;არც ერთ სიტყვას ღმერთისა და დემონების შესახებ, რომლებიც გვხვდებიან ძველი მესოპოტამიის უფრო გვიანდელ რეცეპტებში. თუმცა არ არის მითითებული რომელი დაავადებების მკურნალობის დროს უნდა გამოეყენებინათ ეს რეცეპტები. ეს იმიტომ, რომ მესოპოტამიის ისტორიის ამ პერიოდისათვის ცოდნის მნიშვნელოვანი ნაწილი კვლავ ზეპირი სახით გადაიცემოდა.ბაბილონში მიაჩნდათ, რომ ქალღმერთებს შორის უპირველესს-იშთარს შეეძლო დაავადებებისაგან განკურნება. მას "დიდ მკურნალსა" და "მიცვალებულთა გამაცოცხლებელს" უწოდებდნენ.სამედიცინო ცოდნის განვითარება და ტრადიციული მედიცინა ბაბილონში (XVII-XII საუკ. ჩვ.

ერამდე);ორი მიმართულებით ჩამოყალიბდა: ასუტუ ("მკურნალთა ხელოვნება") და აშიპუტუ;("შემლოცავთა ხელოვნება") ხოლო დაავადებათა გამომწვევებად სამი მიზეზი ითვლებოდა:ზებუნებრივი ;ძალები (მაგ. მათი რწმენით თავის ტკივილს და გულისრევას იწვევდა ქარიშხლის დემონი პაზუზუ, ხოლო საშინელ მოხუც დემონ ქალს ლამაშტუს შეეძლო ბავშვების დაავადება ციებ-ცხელებით);სამართლებრივი და მორალური ნორმების, ასევე, წეს-ჩვეულებების;დარღვევები (მაგ. გათხოვილ ქალთან ან ქურუმთან მიახლოება)ბუნებრივი მიზეზები (არაჯანსაღი საკვების მიღება, დაბინძურებულ მდინარეში ბანაობა, უსუფთაობა). მკურნალი – ასუ ;უფრო ხშირად ოპტიმისტურად იყო განწყობილი, რაც გამოიხატებოდა ფრაზებით: "ის გამოჯანმრთელდება", "ის გადარჩება"… თუ დაავადება სცილდებოდა მისი კომპეტენციის ფარგლებს, ის ხელს არ ჰკიდებდა ავადმყოფს. ასუს, როგორც მკურნალს, გააჩნდა რეალური მიზანი: "ციებისა და ცხელების შეჩერება", "სიმსივნის დაცხრომა", "ხელისა და ფეხის გამოვარდნილი ძარღვების დამშვიდება" და სხვ. ასუ თვითონ აგროვებდა, ინახავდა და ამზადებდა წამლებს საცხის, ფხვნილების, აბების, სანთლებისა და ტამპონების სახით. ასუს, როგორც წარმატებული მკურნალის შესახებ ცნობებს შეიცავს მეფე აშურბანაპალუსადმი მისი ძმის მიერ და ქალაქ ნიპურის ტაძრის მკურნალის მუკალიმის (XIV საუკ. ჩვ. ერამდე) მიერ ქალაქის მმართველისადმი მიწერილი წერილები. ამ მიმოწერიდან ჩანს, აგრეთვე, რომ აფთიაქი მუკალიმის ხელმძღვანელობით მუშაობდა, მკურნალობდნენ მონებსაც და პაციენტები გამოჯანმრთელებამდე მკურნალის მეთვალყურეობის ქვეშ რჩებოდნენ.აშიპუს;მკურნალობის მეთოდს კი შელოცვა წარმოადგენდა. მისი სამკურნალწამლო არსენალი მეტად შეზღუდული იყო. იშვიათად აკეთებდა კეთილსაიმედო პროგნოზებს და ზოგ შემთხვევაში ახლოს არ ეკარებოდა ავადმყოფს, როგორც ბოროტი და მავნე ძალების მსხვერპლს. ამის მიუხედავად, ისინი მეფის კარის მკურნალებად ითვლებოდნენ, სადაც, როგორც ზემოაღნიშნული წერილებიდანაც ჩანს, მხოლოდ წარუმატებელი მკურნალობის შემთხვევაში იწვევდნენ ასუს. უფრო გვიანდელი ხანის სამედიცინო ტექსტებიდან ჩანს, რომ აშიპუმ გააერთიანა ორივე მიმართულება.
                 ძველი მესოპოტამიის სამედიცინო ტექსტების უმრავლესობა აღმოჩენილია ასურეთის დედაქალაქის აშურის მახლობლად ჩატარებული არქეოლოგიური გათხრების დროს და თარიღდება II-I ათასწლეულით;ჩვ. ერამდე. ყოველი მათგანი შედგენილია გარკვეული ნიმუშის მიხედვით და იწყება სიტყვებით: "თუ ადამიანი ავადაა …" და მთავრდება სიტყვებით: "…ის გამომჯანმრთელდება."ძველ მესოპოტამიაში სათანადოდ არ ჰქონდათ შესწავლილი ადამიანის აღნაგობა, რადგან არ მიმართავდნენ გვამების გაკვეთას და ძალზე ზოგადი წარმოდგენა ჰქონდათ ისეთ ორგანოებზე, როგორიცაა ღვიძლი, გული, თირკმელები, კუჭი, ნაწლავები.ძველი მესოპოტამიის ჩვენამდე მოღწეულ ლურსმულ დამწერლობაში არ არის აღწერილი არც ერთი ქირურგიული ოპერაცია, თუმცა ნახსენებია ზოგიერთი სამედიცინო ინსტრუმენტი, მაგ.: სპილენძის მილები, შპადელები, ბრინჯაოს დანები და ჩვ. წ. აღრიცხვამდე XI – VI საუკუნეების ტექსტებში აღნიშნულია კასტრაციის შესახებ, რომელსაც სპეციალურად ნასწავლი ადამიანები ატარებდნენ. ეს ტექსტები ასევე შეიცავს ცნობებს ექიმი ქალის, რომელიც კურნავდა ქალურ დაავადებებს და თვალის ექიმის შესახებ.ძველ მესოპოტამიაში არსებობდა ჰიგიენის დაცვასთან დაკავშირებული წესები. ერიდებოდნენ წყლის დალევას დაბინძურებული ჭურჭლიდან, არაჯანსაღი;საკვების მიღებას და სხვ. განსაკუთრებულად იცავდნენ ჰიგიენას ქურუმები, რომლებიც ატარებდნენ ძვირადღირებულ თეთრ ტანსაცმელს. თუ მეფეს მიუახლოვდებოდა უსუფთაო ადამიანი, ან მოსამსახურე ჭუჭყიანი ხელებით, იწყებოდა მთელი სასახლისა და მიმდებარე ტერიტორიების დასუფთავება. ქალაქებში დიდი ხნის განმავლობაში არ ჰქონდათ კანალიზაცია. ბუნებრივი წყალსაცავები კი იმდენად იყო დაბინძურებული, რომ წყლის ნაცვლად ყველა, მათ შორის ბავშვებიც, სვამდა ლუდს და სხვადასხვა
სასმელს.მსოფლიოში უძველესი კანონმდებლობა ბაბილონის მეფის, ჰამურაბის (1792-1750 ჩვ. ერამდე) სახელთანაა დაკავშირებული, რომლის დროსაც ბაბილონის სამეფომ უდიდეს განვითარებას მიაღწია. ჰამურაბი არამეულ ენაზე ნიშნავს "მეფე-მკურნალს". "ჰამურაბის კანონები" 2,25 მეტრის ბაზალტის ბოძზეა (ლუვრი) ამოტვიფრული და განეკუთვნება;ჩვ. წელთაღრიცხვამდე XVIII საუკუნეს. კანონები შედგება პროლოგისაგან, საკუთრივ კანონებისაგან(282 პარაგრაფი) და ეპილოგისაგან. იგი წარმოადგენს ძველი მესოპოტამიის ყველაზე მნიშვნელოვან სამართლებლივ ძეგლს, რომელშიც გარკვეული ადგილი უჭირავს სამედიცინო სამართლის საკითხებსაც. როგორც ტექსტიდან ირკვევა, ამ პერიოდში მკურნალს საკმაოდ მაღალი ანაზღაურება ჰქონდა, რაც აიხსნებოდა მისი პროფესიის დიდი რისკით. წარუმატებელი მკურნალობის შემთხვევაში ისინი მკაცრად ისჯებოდნენ. ამის შესახებ კანონებში ვკითხულობთ: “თუ მკურნალს შემოაკვდა ავადმყოფი;დაუშრიტა თვალი, მას უნდა მოაჭრან მკლავი”.მთელი თავისი მრავალსაუკუნოვანი ისტორიის მანძილზე ძველი მესოპოტამიის კულტურამ დიდი გავლენა მოახდინა სამეცნიერო ცოდნის განვითარებაზე მთელს წინა აზიაში, სადაც ასევე წარმატებით ვრცელდებოდა მესოპოტამიური დიდი სამედიცინო გამოცდილება.

მეოთხე სახეობა

       ალასკა როგორც იცით აშშ_ის ერთ-ერთი შტატია.პირველი დასახლებები ალასკის ტერიტორიაზე დაახლოებით 10-16 ათასი წლის წინ გაჩნდა,როცა აქ დასახლდნენ ციმბირის ტერიტორიიდან წამოსული ესკიმოსები და ალუეტები. ისტორიკოსები მიიჩნევენ რომ პირველი თეთრკანიანი ადამიანები ვინც ფეხი დადგა და ალასკის შესწავლა დაიწყო იყვნენ რუსები შესტაკოვი და პავლუცკოვი.ეს მოხდა 1729-1735 წლებში.ასევე ბერინგმაც მოაწყო ალასკაზე ექსპედიცია.ეს ტერიტორია პრაქტიკულად რუსეთის იმპერიის ნაწილად იქცა-უფრო სწორედ კი კონტროლდებოდა რუსეთ-ამერიკის სავაჭრო კომპანიის მიერ.რუსეთს 1850-60 წლებში მწვავე ფინანსური პრობლემები ჰქონდა,ამიტომ რუსეთის იმპერატორი ალექსანდრე მეორე იძულებული გახდა როტშილდისგან(ცნობილი ბიზნესმენი) 15 მილიონი სტერლინგი აეღო ვალად(5%_იანი განაკვეთით).ამ ფულმა ფინანსური პრობლემები მართალია მოუგვარა რუსეთს,მაგრამ ამ ვალის გადახდის ვადა ახლოვდებოდა.იმპერატორმა დიდი ფიქრის შემდეგ მიიღო გადაწყვეტილება-გაეყიდათ ალასკის ტერიტორია და ამ თანხით დაეფარათ ვალი.ისმის კითხვა-რატომ ალასკა და არა სხვა ტერიტორია?საქმე იმაშია რომ ალასკის ტერიტორია საკმაოდ დაუცველი იყო და რუსეთს უჭირდა მისი კონტროლი.ამიტომაც გადაწყვიტეს ამ ტერიტორიის გაყიდვა. 1866 წელს ალექსანდრე მეორემ მოიწვია კრება,რომელსაც ყველა მინისტრი ესწრებოდა.ალასკის გაყიდვას ყველამ მხარი დაუჭირა.ეს ტერიტორია შეიძინა ამერიკამ 7.2 მილიონ დოლარად.ალასკის მთლიანი ტერიტორია შეადგენს 1 მილიონ 519 ათას კვ.კმ_ს. ყოველლივე ეს ოფიციალურად გაფორმდა ვაშინგტონში 1867 წლის 30 მარტს. შემდეგ წლებში აღმოჩნდა,რომ ალასკა საკმაოდ მდიდარი იყო წიაღისეულით.აღმოაჩინეს ოქრო,რომლის მარაგი შეაფასეს 15 მილიარდ დოლარად.ასევე ბევრია სხვადასხვა მინერალური რესურსი,ნავთობი და ა.შ. ალასკა ამერიკის შტატად გამოცხადდა 1959 წელს.მოსახლეობა-690 000 ადამიანი.

 ალიასკა არის დედამიწის ერთერთი უძლიერესი ადგილი სადაც უცხო ცივილიზაციის წარმომადგენელთა სტუმრობა და მათი აქტიურობა ბევრად უფრო შესამჩნევია.ეს არ არის რაიმე სახის ფსიქოზის ან იქ დასახლებული ადამიანთა წარმოსახვის შედეგი.მათთვის ყველაზე ხელსაყრელი და ერთობ კარგად არჩეული ტერიტორიაა,კვლევების ან სხვა რაიმე სახის ღონისძიებათა ჩასატარებლად.ქვემოთ სტატიას თან დართული ექნება ფილმი "მეოთხე სახეობა",რომელიც მთლიანად აგებულია რეალურ ისტორიებზე.ის ერთერთი ყველაზე საინტერესო და დამაფიქრებელი ფილმია კინომატოგრაფიაში,რაც ოდესმე გადაღებულა,რადგან ფილმის სიუჟეტებს თან ახლავს რეალური კადრები...აღწერილია ის მოვლენები რაც ხდებოდა ალიასკაზე წლების განამვლობაში.თუმცა ცოტათი,რომ ავხსნა,ეს კონკრეტული ფაქტი,რაც მოყვანიალია ფილმში და უდევს საფუძვლად,არის ის რეალობა რაც სინამდვილეა და არა ზღაპარი.მათი ცივი სამყარო,სადაც მხოლოდ ღილაკებია ადამიანთა რასისგან საოცრად განსხვავდება და ქმნის სრულიად სხვა განზომილებას.მათთან კონტაქტიც თუ ეს რეალობას ემსახურება და არა რაიმე სხვა სახის ოპტიკურ ან წარმოსახვით ილუზას,არის ტკივილთან დაკავშირებული.წარმოუდგენელია იმ ვიბრაციების,იმ ადამაიანური ტვინის მთლიანი ამოქმედების ყველა მექანიზმის და განვითრების ჩართვის პროცესი ტკივილის გარეშე,შიშის შეგრძნების გარეშე.მათ მიერ გამოსხვივებული ენერგიები მთლიანად აქტივირებას ახდენენ მთელი ორგანიზმის.უწყობენ ხელს იმ ძალების და მათი განვითრებასთან გატოლების თანაფარდობას.ამ თემას სხვა სტატიებშიც შევეხები და ვისაუბრებ საინტერესო ჭრილში.

შამანიზმი და სამი სავარჯიშო არნო რიუსგან...

თანამედროვე შამანიზმის უმთავრესი მიზანი შინაგანი ძალების განვითარებაა, ამბობს არნო რიუ, შინაგანი პიროვნული განვითარების სპეციალისტი. ის სამ სავარჯიშოს გთავაზობთ, რომელიც თქვენს ცხოვრებისეულ ენერგიას თქვენივე სხეულსა და გონებაში თავისუფალი ცირკულირების საშუალებას მისცემს. გააღვიძეთ თქვენში არსებული შამანი, რომელსაც სძინავს გაეცანით შინაგან ,,მავნებელს“ თუკი რაღაც ისე არ ხდება, როგორც თავად გვსურს ამის მიზეზი ყოველთვის არსებობს ჩვენს ფსიქიკაში, ოღონდ გაუცნობიერებლად.

ეს ბნელი შინაგანი ძალები ჩვენით მანიპულირებენ, გვაიძულებენ შევეგუოთ ბედს და ერთ ადგილას გავიჭედოთ. ასეთი გამოთქმაც არსებობს სიბნელის დამარცხება თუ გინდა შუქი კი არ უნდა ეძებო ხელის ცეცებით, სიბნელეში ხედვა უნდა ისწავლო პირველ რიგშიო გაიხსენეთ და ჩამოწერეთ ყველა სიტუაცია, სადაც ჩვენი ქცევა ამბივალენტური იყო. ეს ამბივალენტობა შეიძლება შეხებოდა გრძნობების საკითხს, პროფესიულ თუ პირად ურთიერთობებს (მინდოდა ურთიერთობის სხვა ეტაპზე გადაყვანა, მაგრამ… მინდოდა დაწინაურება, მაგრამ… ვოცნებობდი სხვაგან გადასვლაზე, მაგრამ… მარტივად და ცხადად ჩამოაყალიბეთ მიზანი, რომლის მიღწევაც ძალიან გსურდათ.ჰკითხეთ საკუთარ თავს: როგორ ვიგრძნობ თავს, როცა ამ მიზანს მივაღწევ? ფიქრებით გადაადგილდით შემდგომ პოზიტიურ მდგომარეობაში.შემდეგ დაბრუნდით აწმყო რეალობაში დაფიქრდით, რა შეიძლება იყოს ხელისშემშლელი ფაქტორი, რა გეღობებათ ამ მიზნისკენ მიმავალ გზაზე. ეცადეთ ეს ისე გააკეთოთ, რომ თქვენი ეჭვების ცენზურამ არაფერი დაგიბლოკოთ.

შემდეგ ეცადეთ დიალოგში შეხვიდეთ საკუთარ თავთან და ყველა ეს ხელისშემშლელი მიზეზი გააცამტვეროთ. ეგებ ,,ეშმაკის ადვოკატის“ როლის მორგებაც მოგიწიოთ. ამგვარი ვარჯიშის შედეგად ცნობიერი ლაგდება, იწმინდება, ზედმეტი სიბინძურე შორდება, შიშები მცირდება, გონება სუფთა, ინტუიცია კი უფრო მახვილი ხდება.

 ჩათვალეთ, რომ რასაც ლაპარაკობთ, ერთგვარი რელიგიური რიტუალია შამანი მისი საუბრის და მისი მდუმარების ხარისხით იზომება. თუკი ძალიან სწრაფად ან ძალიან ხმადაბლა საუბრობთ, ხელი მუცელზე დაიდეთ. ეს დაგეხმარებათ თავი უსაფრთხოდ იგრძნოთ.თუკი საკუთარ ხმას შეგნებულად მიუდგებით, გაცილებით უფრო გარკვევით ისაუბრებთ.ტყუილად ნუ დახარჯავ სიტყვებს. გაუთავებელი საუბარი სისხლდენას ჰგავს, რომელიც მთელ სასიცოცხლო ენერგიას გართმევთ.შეინარჩნეთ საღი აზრი და არასოდეს ილაპარაკოთ მხოლოდ სიჩუმის გასაფანტად, თნდაც უხერხული სიჩუმის გასაფანტად.არ ილაპარაკოთ, როცა დაბნეული ხართ და ეცადეთ ყოველთვის შეარჩიოთ სიტყვები, რომლითაც უფრო ზუსტად მოახერხებთ თქვენი აზრების გადმოცემას.

ეკონომიურად ხარჯეთ ენერგია შამანი, რომელიც ბუნებასთან კავშირს გრძნობს, აცნობიერებს რომ ჩვენი სასიცოცხლო ენერგია ულევი არ არის. ამიტომ ფუჭად არ ხარჯავს მას.ცხოვრების რომელი სფეროც უნდა იყოს, დაუთმეთ თქვენი დრო, ყურადღება და შინაგანი რესურსი მხოლოდ იმ სიტუაციებს, რომელზედაც გავლენის მოხდენა შეგიძლიათ. სანამ მოქმედებაზე გადახვიდოდეთ, დაუსვით საკუთარ თავს სამი უმთავრესი შეკითხვა:მაძლევს თუ არა ჩემი კომპეტენცია იმის საშუალებას, რომ ამ მოცემულ სიტუაციაში ჩავერიო?მთხოვეს რომ ჩავერიო? მაქვს სურვილი, კანონიერი უფლება და საფუძველი ამის გასაკეთებლად?არის კი ყველაზე სახარბიელო მომენტი სწორედ ახლა? და მანამ სანამ ამ სამ შეკითხვაზე სამი დადებითი პასუხი არ გექნებათ და დარწმუნებული არ იქნებით პასუხებში, შამანს ნუ შეაწუხებთ, ნუ მოაცდენთ სხვა უფრო მნიშვნელოვან საქმეებს.

დროში მოგზაური

1995 წლის დასაწყისში ჩინეთის ქალაქ სიუან–ჰეში უჩვეულო ბიჭუნა გამოჩნდა. მას ძალიან უცნაურად ეცვა და გაუგებარ ჩინურ დიალექტზე საუბრობდა. ბავშვი პოლიციაში წაიყვანეს. ბიჭუნამ თქვა, რომ 11 წლისაა, ჰონ–ჰენი ჰქვია და სოფელ ჩენ–ჯოსთან ახლოს მდებარე მონასტერში ცხოვრობს. ბავშვი შეშინებული იყო, კითხულობდა სად იყო, რა ქალაქი იყო ეს და რატომ დადიან კარეტები ცხენების გარეშე. პოლიციაში გადაწყვიტეს, რომ ბიჭუნა „ჯანმრთელი არ იყო“ და ფსიქიატრიულ კლინიკაში გაგზავნეს. ექიმის კითხვაზე, რომელი წელია ახლა, ბიჭმა უპასუხა 1695. გამოკვლევებით დადგინდა, რომ ბიჭი სავსებით ჯანმრთელი იყო. ექიმი ლი ძალიან დაინტერესდა უჩვეულო პაციენტით. მან სხვადასხვა ექსპერტები მოიწვია ბიჭის ფენომენის შესასწავლად. დასკვნები გამაოგნებელი იყო. აღმოჩნდა, რომ ბიჭი XVII საუკუნის ჩინურ დიალექტზე საუბრობდა. ჰონ–ჰენი სავაადმყოფოში მთელი ერთი წლის განმავლობაში ცხოვრობდა. 1996 წელს კი უკვალოდ დაიკარგა. ექიმმა ლიმ იმ მონასტრის მოძებნა სცადა, რომელზეც ჰონ–ჰენი ყვებოდა. აღმოჩნდა, რომ მონასტერი რეალურად არსებობდა, და იგი XVII საუკუნეში იყო დაარსებული. ექიმი ლი მონასტერში გაემგზავრა და ძველ არქივებში გასაოცარ ჩანაწერებს მიაკვლია, სადაც მონასტრის მსახურს, ჰონ–ჰენს მოიხსენიებდნენ. დოკუმენტებში ნათქვამი იყო რომ ბიჭი 1695 წელს დაიკარგა და მხოლოდ ერთი წლის შემდეგ გამოჩნდა. ჰონ–ჰენი დაბრუნების შემდეგ უჩვეულოდ გამოიყურბოდა. ამიტომ ბერებმა გადაწყვიტეს, ეს ამბავი მონასტრის ისტორიაში ჩაეწერათ. ბავშვმა მოყვა, რომ მთელი ეს დრო მეოცე საუკუნეში გაატარა და იქ ხალხი „ისეთი არაა, როგორც ჩვენთან“ – ცხენების გარეშე დადიან, ცაში დაფრინავენ და სარკეებიდან ლაპარაკობენ (ტელევიზორს გულისხმობდა).

მაიაკ ეილონის შუქურა

   

1900 წლის 15 დეკემბერს, კუნძულ ფლანანზე (შოტლანდია) უკვალოდ დაიკარგა მაიაკ ეილონის შუქურას სამი დამკვირვებელი.რამდენიმე დღით ადრე გემებიდან, რომლებიც ჩრდილოეთის ზღვის წყლებში ცურავდნენ მოდიოდა სიგნალი რომ შუქურა არ ანათებდა.ცუდი ამინდის გამო გემიდან “ gesperus” რამდენიმე დღის შემდეგ იქნა გაგზავნილი ადამიანები დასაზვერად. გემის ბორტზე იმყოფებოდა აგრეთვე ჯოზეფ მური– შუქურას მთავარი დამკვირვებელი. ამ გამოცანის განხილვისას კოლეგებთან ერთად მან ვერ მოუძებნა ლოგიკური ახსნა იმას თუ რატომ არ ანათებდა შუქურა. ისინი ნაპირზე გადავიდნენ მის შესამოწმებლად. მური ყველა თავის თანამშრომელს კარგად იცნობდა ესენი იყვნენ: თომას მარშალი, დონალდ მაკარტური და ჯეიმს დუკატი. ისინი

გამოცდილი დამკვირვებლები იყვნენ, კეთილსინდისიერად ასრულებდნენ სამუშაოს და არასოდეს ვარდებოდნენ პანიკაში კრიტიკულ სიტუაციებში. როდესაც მურმა ბოლოს ნახა ისინი სრულიად ჯანმრთელ მდგომარეობაში იყვნენ. როდესაც გემი კვლავ მივიდა ნაპირზე სადაც დატოვა დამკვირვებლები, შეამჩნიეს რომ მათთან შესახვედრად არავინ მოვიდა და არც სასიგნალო შუქურა ანათებდა. პირველი ნაპირზე ჯოზეფ მური გადავიდა და გაემართა შუქურასკენ და დამკვირვებლის ოთახში შევიდა. იგი ცარიელი აღმოჩნდა. მან ნახა ჟურნალი სადაც ბოლო ჩანაწერი 14 დეკემბერს იყო გაკეთებული–დამკვირვებელი აღწერდა რომ კუნძულის გარშემო შტორმი მძვინვარებდა. ეს სრულიად დაუჯერებელი იყო, რადგან იმ ღამეს ამინდი შესანიშნავი, ხოლო ზღვა კი მშვიდი იყო.მურმა სასწრაფოდ დაიწყო დამკვირვებლების მოძებნის ორგანიზება მთელი კუნძულის ტერიტორიაზე, მაგრამ უშედეგოდ. ვერ მოიძებნა ვერანაირი ახსნა მათი გაქრობის შესახებ. თითქოს ისინი რაღაც უხილავმა ძალამ წაიყვანა.

დედამიწამ რა სთქვა!!!

     

 მე ვარ დედა, მშობელი ყველასი, რაც კი თვალით ჩანს, თუ არა ჩანს, ყველას ჩემს კალთაზე უძევს თავი, ყველა ჩემით სულდგმულობს, არსებობს, საზრდოობს. შემომქმედმა მე დამბადა ყველა არსთა სიცოცხლის წყაროდ. გარეშე ჩემსა სულ პატარ მწყერსაც კი სული ამოჰხდება. ამიტომ არის, რომ დედას მიწოდებს ყოველი არსი. ვამაყობ ჩემის თავით, ჩემის სახელით.რავალი, აუარებელი საქმე მაქვს, დიდი მძიმე ტვირთი მკიდია ზურგზე, მაგრამ არ ვდრკები.

არ ვტირი, არ ვჩივი, მუდამ სველი მაქვს უბე და კალთები. ჩემს გულმკერდზე დიან მდინარენი. სდგანან ოკეანენი; უნდა იდინონ, უნდა მასველონ, უნდა მე ვითმინო, ხოლო ჩემმა შვილებმა გაიხარონ, ყველამ, - განა თუ ერთმა და ორმა?! არა, არა, მე გული მიკვდება, მე ვიტანჯები, ავად ვარ, უძლური, უნაყოფო, მაშინ, როცა ყველა ჩემი შვილი ერთნაირად არ გაიხარებს ჩემის ამაგით... დედა ვარ, დედა! იცით კი დედის გული როგორია? ნუ გგონიათ, ყელმოღერებული, რქებზურგზეგადაწყობილი ირემი ტურფა და ლამაზი მერჩივნოს საწყალს, გაქუცულ წრუწუნა თაგვს. ნუ გგონიათ, ნუ დაიჯერებთ!ნუ დაიჯერებთ აგრეთვე, ნადირთა მეფედ წოდებულიბული კლანჭმაგარი და გულმაგარი ლომი თრითინაზე, საწყალ თრითინაზე მეტად მიყვარდეს. რატომ? იმიტომ, რომ დედა ვარ, ჩემი გული, ჩემი გრძნობა სხვაა, თქვენი სხვა; ბევრჯერ ბევრ თქვენგანსა რაც მოსწონს, მე მეწუნება.ადამიანო, თუ მე დედა ვარ და თქვენ ჩემი შვილები, რატომ არ ცხოვრობთ, როგორც ძმები? რად სტაცებთ ერთიმეორეს პირიდან ლუკმას? რად გაქვსთ ზოგს ათასი ლუკმა და სხვას ერთიც არა? ათასი ლუკმის პატრონი, ეგ ხომ ჩემი ამაგია, რად თავხედობ და იჩემებ იმას, რაც შენი არ არის, არც ყოფილა და არც როდისმე იქნება?..

გრცხვენოდეს! შენ მტარვალი ხარ, შენ სჯალათობ, მკვლელი ხარ ძმისა და მისთან ერთად

მკვლელი ჩემის გულისა. დაიდე გულზე ხელი, განსაჯე, იფიქრე კარგად და მიპასუხე: შენია ეგ ათასი ლუკმა? შენი ღვაწლი, შენი ამაგია? „მე ვიშრომეო!“ და თუნდ მაგრე იყოს, დაე, შრომით და ოფლით გქონდეს შეძენილი ეგ ათასი ლუკმა, მითხარი: რად იშრომე, ვის გულმკერდი ჰკაწრე და ჰღადრე? - ჩემი, ჩემი! და უჩემოდ ყოველი ამაოა, როგორც ქროლვა ქარისა, როგორც ბობოქრობა მღელვარე ზღვის ზვირთთა. ეგ საბუთი მხოლოდ გულუბრყვილო ჩემი შვილების მოსატყუებლად გაკერია პირზე და ისინიც ტყუვდებიან. შენი შრომა მხოლოდ თამაშობაა, გართობაა და სხვა არა რა. და თვით შენი შრომა, როგორც შენ, ჩემი ამაგი ხარ, ჩემი და მხოლოდ ჩემი. ვინ მოგცა ნება დაეპატრონო მომეტებულს ჩემს ნაწილს. როცა მე ყველას ვეკუთვნი საერთოდ, როგორც დედა..ვიტანჯე დიდხანს, მინდა დავისვენო, მინდა გავიხარო დღეს. მინდა ვნახო, რომ ძმა ძმას აღარ სჩაგრავდეს უსამართლოდ. ადამიანო! ნუ იკვეხი, ნუ თვალთმაქცობ, ნუ ამბობ: ჩემის სისხლით, ჩემის ოფლით მოვრწყე დედამიწა და, მაშასადამე, მე მეტი მეკუთვნისო.. შენი სისხლი, შენი ოფლი იგივე ჩემი სისხლი, ჩემი ოფლი, ჩემი ამაგია, ჩემი ღვაწლი... იფიქრე, კარგად იფიქრე! ჩაუკვირდი: ჩაუკვირდი რას გეუბნები.ადამიანო! ნუ ამბობ, ეს მიწა ჩემის ხმლით დაჭერილი მაქვსო, ხმალი?! მჰ! ისიც ჩემი ამაგია, ჩემ გულმკერდიდან ამონაწოვი და ამოღებული. შენ მარტოს არა გაქვს უფლება სთქვა, ეს ჩემია და მარტო ჩემიო. ეს შეუძლიან სთქვას მხოლოდ ერმა და მარტო ერმა, რადგან ერი ჩემი შვილია და მე, - დედა მისი... მხოლოდ ერს შეუძლიან სთქვას: მამულისათვის და დედამიწისათვის სისხლი დავღვარეო, - ისიც ნამდვილს ჩემს შვილებს, რომელნიც მე მიფარავენ მტაცებელთაგან. ჩემის ზედაპირის პატრონო, ჩამობრძანდი შუაგულში და იქაც იბატონე, ინავარდე, აკრიბე ღალები... რატომ არ გაჰბედავ, - გეშინიან? ჰოო, საშიშია, არა? იქ ცეცხლი დაგწვავს? აიღე ხელი უსამართლობაზე. რათა ის ცეცხლი არ გამოვგზავნო მაღლა, ზევით მტარვალთა დასაწველად.როცა დედამიწა ამას ამბობდა, შავი ნისლი, ვით კუპრივით ნისლი მიაწვა და იქიდან მოისმოდა დუდუნი, ბუზღუნი უსიამოვნო კილოთი ნათქვამი ხმები: „რას ბრაძანებთ, ქალბატონო, არ გეკადრებათ, როგორ შეიძლება მაგნაირად ქვეყნის გაბრიყვება. მე მიყიდნია, ფული მიმიცია, სულ ბაჯაღლო ოქრო. მაშ ეს არაფერი? მაშ ფულს ძალა არა აქვს? მაშ ეს ოხერი ვყოფილვარ?! ავიღო ხელი?... უსამართლობაა, დიდი უსამართლობა“! განა გეკადრება ამისთანა უსამართლობის ჩადენა? არ გეკადრება. გეთაყვა, ჭკუიანად ილაპარაკე, ნუ არევ ქვეყანას, ნუ გადაჰრევ... რა სათქმელია, როგორ შეიძლება, ხომ დაიღუპა ქვეყანა?!ამ ხმის გაგონებაზე უფრო გაწყრა დედამიწა, ისე მედგრად ამოიძახა, რომ შავი ნისლი მისი ხმის ძლიერებამ ბურთივით მაღლა შეათამაშა: - რაო, რაო? როგორ ბრძანეთ, ვაჟბატონო, - ამბობდა გამწყრალი დედამიწა: - დედის ყიდვა და გაყიდვა სად გაგონილა, სად თქმულა? ნაყიდი დედა... დედის მყიდველი შვილი.არა ხარ შენ ჩემი შვილი და არცა ხარ ღირსი მთელო ჭუჭყიანის ფეხებით, არ შეგერგება შენ შენ ჩემი ძუძუ, შენზე არამია. წადი, შორს, შორს!.სხვა დედა ეძებე, მე შენი

დედა არა ვარ და არც შენა ხარ ჩემი შვილი. დედის მყიდველი შვილი ვინა სთქვა შვილად? ან ნაყიდი დედა ვინ აღიარა დედად?!. მოტყუებულხარ, საწყალო და მეც მატყუებ. ჩემ ნამდვილ შვილებს მოვაკლო რძე და შენ გაწოვო? ღმერთს რა ვუთხრა?.. რა პირით ვუცქირო მზეს და მთვარეს? - შენ ხარ მტაცებელი, შენ ხარ მტარვალი, შორს ჩემგან! ფული შეიძინე? ფული გაქვს? ჩემს შვილებს ჩემს მეტი არაფერი შერჩათ. მიბრძანდი და მაგ ფულით სხვაგან სხვა დედა იყიდე, მე ნუ მყიდულობ. ჩემი კანონიერი შვილების ერთადერთი სიხარული მხოლოდ მე ვარ, საწყლებს სხვა აღარაფერი შერჩათ: მეც შენ უნდა შემისყიდო?! შორს ჩემგან, იუდავ!„ნუ აჩქარდები დედაშვილობას, არ გაგაბრიყვონ, უგუნურებს როდი უნდა გააგონო მაგისთანა სიტყვა. თანაც არა აქვთ და შენგანაც რომ გაიგონებენ, მაშინ ხომ სულ ერთიანად გადაირევიან. მაშ არც მე ვარ შენი შვილი? ნუთუ ჩემზედაც სწყრები? მე ხომ ნახევარი შენი ნაწილი მეფეთაგან მაქვს ნაჩუქარი „დოკუმენტით“, ბეჭდებითა და ღერბებით შემოწმებულ-დამტკიცებული, ძველისძველად. სისხლის ღვარს ხომ ნუ იტყვი და ამაგს, რაც მე დავღვარე და გავწირე შენის გულისთვის. რამდენჯერ ხმალი ვიქნიე, ნუთუ ეხლა უნდა გადამაგდო?!“ როგორ? - წარმოთქვა ამ სიტყვები გაგონებაზე კვალად დედამიწამ და ძლიერად შეინძრა. - მეფეთაგან ნაჩუქარიო? ჩემი მაჩუქებელი ბოროტმოქმედია. რა უფლებით? თუ ჩემი თავი გაჩუქეს მეფეებმა, ისინი ჩემი შვილები არ ყოფილან, რადგან თავის დედას ღვიძლი შვილი არას დროს სხვას არ აჩუქებს. ვინც აჩუქებს ამისთანა დედას, ის ხომ შვილად არ ჩაითვლება, ვის ატყუებ? საქმითაც ხომ დაამტკიცე: კიდეც იმიტომ არის, რომ მყიდი და მაგირავებ, ვინ დასთვლის, რამდენი საუკუნეა, რაც შენ მარტოკინას ჩაგიდე პირში და გაწოვე ცალი ძუძუ, გაგასუქე, გაგათამამე, გაგანებივრე; მეორე ძუძუთი კი ათიათასი სული ვასაზრდოვე და ვაი ასეთ კვებას, ასეთ საზრდოს: დავაბეჩავე, დავასაწყლე იმოდენა შვილები შენის გულისთვის, შენ ყელმოღერებული დაჰბრძანდები, ხოლო ისინი თავდაქინდრულნი, დაშვებულ-დაბეჩავებულნი. გეყო შენც შენის ძმების ჩაგვრა და უნდა დასჯერდე იმ კერძს, რასაც დასჯერდება ათასი და ათიათასი.

ჩემის გულისათვის ვინც სისხლი დაღვარეს, ისინი სხვები იყვნენ და შენ სხვა ხარ, შენ აღარც სისხლსა ჰღვრი და აღარც ოფლს. დაღვარე ოფლი, ოფლი მაინც, რომ გიწამო, მიგიღო ისევ შვილად. „ჩვენ რაღას გვეტყვი, დედილო, ჩვენ საწყლებს, დაჩაგრულთ, დავრდომილ-დამონებულთ?“. მოისმა იმავე ჯანღიდან ძალიანი ხმა, ზოგი მკაცრი, გაბედული, სხვა ხრინწიანი და მიკნავლებული: „რა პასუხს გვაძლევ? ჩვენ არც ფული გვაქვს, არც დოკუმენტები, აღზრდილთ შენის კალთა-უბით, არაფერი არ გვაბადია რა, მხოლოდ შენ შემოგჩერებივართ: შენა ხარ ჩვენი ქვეყნიური ღმერთი, ჩვენი პირის ზიარება, ჩვენი სულის ჩამდგმელი; შენ რასაც მოგვაწვდი, მხოლოდ ისაა ჩვენი ბედნიერება, ჩვენი სიცოცხლე.თქვენი ვარ, - სთქვა დედამიწამ და სდუმდა.ხოლო ჯანღი გადიდდა, გასივდა, აირია. ათასნაირი ხმაურობა მოისმოდა იქიდან, ზოგი ტირილი, ზოგი სიცილი.

წვიმა იყო თუ ცრემლი მოდიოდა და დედამიწას ასველებდა. მზის სხივი დროებით მიმალულიყო, შავად, როგორც ფისით, გალესილი იყო დედამიწა. იქვე ქალაქის ტოლი, დიდი, მეტად დიდი სასაფლაო მოსჩანდა. თურმე მკვდრებიც ამ ამბავს და ბაასს ყურს უგდებდნენ და საფლავებში თავებს აქნევდნენ ისე ძლიერად, რომ საფლავის ქვებიც კი მაღლა იწევდა.ჯანღი ჯერ ისევ ჯოჯოხეთურ ხმას გამოსცემდა, მოდიოდა მშხეპრად ცრემლი და ჰღვარავდა დედამიწას.

                                                                                                                   ვაჟა-ფშაველა

როგორ მოქმედებს ანგელოზი ჩვენს ასტრალურ სხეულზე

         
                                                                                                                                                           ციურიხი,9ოქტომბერი,1918წ.

გიორგი ნიშნიანიძის თარგმანი

              სინამდვილის ანთროპოსოფიული წვდომა მხოლოდ თეორიული მსოფლმხედველობის არეალით არ უნდა შემოიფარგლოს. იგი უნდა იქცეს ცხოვების შინაარსად, სასიცოცხლო ძალად. მხოლოდ მაშინ შეასრულებს იგი თავის ამოცანას, როცა ჩვენივე მეცადინეობით იმდენად მომძლავრდება ჩვენში, რომ ჭეშმარიტ სასიცოცხლო ძალად იქცევა. რაკიღა ჩვენს საფშვინველს ანთროპოსოფიულ წვდომასა და შემეცნებას ვუკავშირებთ, ძალაუნებურად კაცობრიობის განვითარების გარკვეული მნიშვნელოვანი პროცესების მონაწილედ და მეთვალყურედ წარმოვჩნდებით. ცნობილია, რომ ადამიანები, ეზიარებიან რა ამა თუ იმ მსოფლმხედველობას, დარწმუნებულები არიან, რომ აზრები და წარმოდგენები, გარდა იმისა, რომ ისინი მათ საფშვინველში წარმოიშვებიან, არაფრით არ ეხებიან, არ განაპირობებენ სამყაროთა ურთიერთკავშირს. მსგავს მსოფლმხედველობათა მქონე ადამიანები ასე ფიქრობენ: აზრები და წარმოდგენები იდეალად მხოლოდ მაშინ დაინერგებიან ცხოვრებაში, ან იმდენად აქცევს მათ ადამიანი იდეალად, რამდენადაც, რაკიღა მისი ასპარეზი ფიზიკური სამყაროა, სწორედ ფიზიკურ სამყაროში შესძენს და მიანიჭებს მათ ცხოვრებისეულ მნიშვნელობას. ანთროპოსოფიული მრწამსის აუცილებელი პირობაა, კარგად გავერკვეთ იმაში, რომ ჩვენი აზრებისა და წარმოდგენების ცხოვრებაში განსახორციელებლად სრულიად სხვა გზები და საშუალებები უნდა გამოიძებნოს, განსხვავებით იმისაგან, რომ ამა თუ იმ აზრსა და წარმოდგენას ადამიანები გრძნობად სამყაროში ფიზიკური მოქმედებით ახორციელებენ. ამ ცხოვრებისეული აუცილებლობის შეგნებაშივე უკვე ჩანს მოთხოვნაც იმისა, რომ ანთროპოსოფოსი ვალდებულია გარკვეული მონაწილეობა მიიღოს ეპოქის გამოცხადებათა - ნიშანთა და სიმბოლოთა - შეცნობასა და აღიარებაში.

უამრავი რამ ხდება სამყაროთა განვითარებაში, ხოლო ადამიანის, უპირატესად კი ჩვენი ეპოქის ადამიანის, პირდაპირი ვალია გამოიმუშაოს გამოცხადებათა შეცნობის უნარი სამყაროთა განვითარების იმ პროცესში, თავად რომაა ჩართული. მოგეხსენებათ, როცა ცალკეულ ადამიანს ეხებიან, არავის არ შეეპარება ეჭვი, რომ ამ ადამიანის დასახასიათებლად მისივე განვითარების გათვალისწინებაა აუცილებელი და არა მხოლოდ ამ გარე მოვლენათა ყურად ღება, რაც მის გარშემო ხდება. უხეშად რომ ვთქვათ, წარმოვიდგინოთ, რომ დღევანდელი გარე მოვლენები ეხება 5, 10, 20, 30, 50 და 70 წლის ადამიანებს. არცერთ ჭკუათმყოფელს არ მოუვა აზრად, რომ ხსენებული მოვლენები ერთნაირად უნდა განიხილებოდეს 5, 10, 20, 30, 50 და 70 წლის ადამიანთა მიმართებაში. ადამიანთა გარემოებისადმი დამოკიდებულება მხოლოდ მათივე განვითარების დონით უნდა განისაზღვროს, ე.ი. მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული თითოეული ცალკეული ადამიანი - ამას დღეს არავინ არ უარყოფს. მსგავსად იმისა, რომ თითოეული ცალკეული ადამიანი გარკვეულ საკუთარ განვითარებას ემორჩილება, მსგავსად იმისა, რომ განსხვავებული ძალები მოქმედებენ ყრმობის, სიჭაბუკისა და მოწიფულობის ასაკში, ასევე მთელი კაცობრიობის განვითარებაში სრულიად სხვადასხვა ძალები ვლინდება და, ასე ვთქვათ, მხოლოდ მძინარე უგულებელყოფს სამყაროთა განვითარების შემეცნებისას, რომ XX საუკუნის კაცობრიობის არსი რამდენადმე განსხვავდება,, ვთქვათ, XIV საუკუნის, ან გოლგოთას მისტერიისდროინდელი, ანდა, თუნდაც უფრო ადრეული კაცობრიობის არსისგან. ასეთი რამის უგულებელყოფა, ეგოდენ უდიდესი დაბნეულობა და შეცდომა ჩვენი დროისა ის გახლავთ, რომ ადამიანსა და კაცობრიობაზე აბსტრაქტულად შეიძლება ილაპარაკო და სრულებითაც არ არის საჭირო გაერკვე, რომ დღევანდელი კაცობრიობა გარკვეულ განსხვავებულ განვითარებას ემორჩილება.

ისმება კითხვა: როგორ უნდა მივაღწიოთ ამის უფრო ზუსტად შემეცნებას?

დამეთანხმებით, ჩვენ ხშირად გვიხდებოდა ლაპარაკი ერთ უძირითადეს პუნქტზე ამ განვითარებაში. ბერძნულ-ლათინურ ეპოქას - ჩვენს ერამდე VII საუკუნიდან მოყოლებული ვიდრე XV საუკუნემდე ჩვენი წელთაღრიცხვით - ე.წ. განსჯითი საფშვინველის ანუ ხასიათის საფშვინველის კულტურის ეპოქად ვთვლით; ხოლო XV საუკუნიდან მოყოლებული დრო კი ცნობიერი საფშვინველის ეპოქად ითვლება. სწორედ ეს გახლავთ ყველაზე უძირითადესი კაცობრიობის განვითარებაში, მით უმეტეს, როცა ეს უკანასკნელი დღევანდელ დღესაც გრძელდება. ამრიგად, ჩვენ ვიცით, რომ XV საუკუნიდან მოყოლებული დრო, ვიდრე მესამე ათასწლეულის მიწურვამდე, ანუ მეოთხე ათასწლეულის დამდეგამდე, ითვლება ცნობიერი საფშვინველის ეპოქად. მაგრამ, ჩემო ძვირფასო მეგობრებო, სულის მეცნიერებაში, როცა ჭეშმარიტად სულის მეცნიერებაზეა ლაპარაკი, მხოლოდ ზოგადი აბსტრაქტული აზრებით ვერ შემოიფარგლები. ყველგან და ყოველთვის უნდა ვესწრაფოდეთ კონკრეტული ფაქტების მოძიებას. მარტო აბსტრაქციით მხოლოდ რიგითი, ჩვეულებრივი ცნობისმოყვარე ადამიანი თუ დაკმაყოფილდება. ვისაც სურს სულისმეცნიერება სასიცოცხლო ძალად, ცხოვრების შინაარსად და აზრად აქციოს, იგი დიდის სერიოზულობით უნდა მოეკიდოს მას და ამდენად მარტო აბსტრაქციით ვეღარ დაკმაყოფილდება. ჩვენ ვცხოვრობთ ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში, რომელიც უპირატესად სწორედ ცნობიერი საფშვინველის განვითარებისა და გამოვლენისათვისაა განსაზღვრული. ეს სრული სიმართლეა და დიდი მნიშვნელობაც ენიჭება ამ აზრს, მაგრამ ყველაფერი ამით არ ამოიწურება. თუკი გვსურს უფრო მივუახლოვდეთ და მკაფიოდ გამოვკვეთოთ საქმის არსი, უპირველეს ყოვლისა, უფრო გამოწვლილვით უნდა განვიხილოთ საკუთრივ ადამიანის არსიც. სულისმეცნიერების მიხედვით, ჩვენ, ვითარცა ადამიანნი, გარკვეულწილად, ზემოდან ქვემოთ რომ ჩამოვთვალოთ, შევდგებით: „მე“-ს, ასტრალური სხეულის, ეთერული სხეულისა (რომელიც ამასწინ მე ძალთამაფორმირებელ სხეულადაც მოვიხსენიე) და ფიზიკური სხეულისაგან. ადამიანური ბუნების ამ ოთხი შემადგენელი წევრისაგან მხოლოდ „მე“ გახლავთ ის წევრი, რომელშიაც ვიწყებთ ცხოვრებასა და ფშვინვიერ - სულიერ შემოქმედებას. „მე“ იმ დედამიწისეული განვითარებით გვენიჭება, რომელსაც ფორმის სულები (ელოიმები) წარმართავენ. ყოველივე, რაც ჩვენს ცნობიერებაში შემოდის, ძირითადად „მე“-ს წყალობით ხორციელდება. ხოლო, თუკი „მე“ იმგვარად განვითარდება, რომ დროის რომელიღაც მონაკვეთში, თუნდაც სხვა სხეულთა მეოხებით, გარე სამყაროს ვერ დაუკავშირდება, მაშინ ჩვენი ცნობიერება გარდაიქმნება იმ ცნობიერებად, რომელიც მხოლოდ დაძინებიდან გაღვიძებამდე გაგვაჩნია. „მე“ ის წევრია, რომელიც ჩვენ გარე სამყაროსთან გვაკავშირებს; ასტრალური სხეული ჩვენ იმ მთვარისეული განვითარების წყალობით გვებოძა, ჩვენს დედამიწისეულ განვითარებას რომ უსწრებდა.

 ეთერული სხეული მთვარისწინა მზისეული განვითარებით მივიღეთ; ხოლო ფიზიკური სხეულის პირველი ჩანასახები - წინარე სატურნისეული განვითარებით წყალობით. უკეთუ „იდუმალმეტყველების ნარკვევში“ ზემოთ ჩამოთვლილ სხეულთა აღწერას გადავხედავთ, ნათელი გახდება რაოდენ სირთულით ჩამოყალიბდა და შეიქმნა ის, რასაც დღეს ოთხწევრა ადამიანი წარმოადგენს. განა „იდუმალმეტყველებიდან“ არ ჩანს, რომ ადამიანის სამ გარსად, სამ სხეულად, შენაწევრებაში ყველა იერარქიის სულები მონაწილეობდნენ? განა არ ვრწმუნდებით, რომ ის, რითაც ჩვენ შევიმოსენით, ასტრალური იქნება ეს, ეთერული თუ ფიზიკური სხეული, თავისთავად ერთობ ურთულესი რამაა? ხსენებული იერარქები გარდა იმისა, რომ ჩვენს გარსთა შექმნაში მონაწილეობდნენ, დღესაც განაგრძობენ მათ წიაღ შემოქმედებას უფრო სრულყოფის მიზნით. ვისაც სწამს, რომ ადამიანი ძვლების, სისხლის, გვამისა და ა.შ. უბრალო ნაერთს წარმოადგენს, როგორც ამას ჩვეულებრივი საბუნებისმეტყველო მეცნიერებანი გვამცნობენ, ფიზიოლოგია იქნება ეს თუ ბიოლოგია, ანდა ანატომია, მას სრულებით არ გაეგება, რა არის ადამიანი. უკეთუ ჩვენ ადამიანის ამ გარსობრივი არსებითობის სინამდვილეს მივუახლოვდებით, უკეთუ ადამიანის ამ გარსობრივ არსებითობას მათს ყოველდღიურ მოქმედებაში განვჭვრეტთ, დავინახავთ, რარიგ მიზანშეწონილად, რაოდენ გონივრულად მოქმედებენ ისინი ერთიმეორეზე და ყოველივე იმაში, რაც ჩვენს სხეულებში ხდება და ჩვენი ცნობიერების მიღმაა, როგორ გამოსჭვივიან უმაღლეს იერარქიათა სულიერი არსნი. ის, რაც ადამიანის თანაშექმნაში უმაღლესი იერარქიების ცალკეულ სულთა ურთიერთკავშირიან ერთობლივ ქმედებაზე აღვწერე „იდუმალმეტყველების“ ნარკვევებში - მე ვიტყოდი, მონახაზის სახით - მკაფიოდ წარმოაჩენს, თუ რარიგ რთულია, დამეთანხმებით, ყოველივე ცალკე აღებული. და მაინც, მიუხედავად ამისა, უკეთუ ადამიანის არსის ჭეშმარიტ წვდომას ვესწრაფვით, ვალდებული ვართ ასეთი ურთულესი მოვლენებიც სულ უფრო და უფრო გამოცალკევებულად და უფრო და უფრო კონკრეტულად განვიხილოთ. ამ სფეროში რომელიმე კონკრეტული საკითხის ცალკე გამოყოფა უდიდეს სირთულეებთან არის დაკავშირებული, რამეთუ საკუთრივ კონკრეტული კითხვებიც უსაზღვროდ რთულია. დავუშვათ, ასეთი კითხვა დაგისვეს: როგორ მოქმედებს კაცობრიობის განვითარების ახლანდელ ციკლში, წლევანდელ 1918 წელს, ადამიანის ეთერულ სხეულზე, ვთქვათ სერაფიმების ანდა ძალთა (მოძრაობის სულნი) იერარქია? მსგავსი კითხვის დასმა ისევე ადვილად შეიძლება, როგორც, ვთქვათ, ამდაგვარისა: წვიმს თუ არა ახლა ლუგანში? სიმართლე უნდა ითქვას, ორივე საკითხის გადაწყვეტა ერთიანი უმნიშვნელო ხარისხით, მხოლოდ ჩვეულებრივი განსჯით ანდა გარკვეული თეორიის მეოხებითაა შესაძლებელი: საკითხს კონკრეტულად უნდა მივუდგეთ. ისევე როგორც პირადად მე დეპეშითა თუ წერილით, ანდა მსგავსი საშუალებით შევიტყობდი წვიმს თუ არა დღეს ლუგანში, ასევე კონკრეტულად უნდა მივდგომოდი ისეთ საკითხს, როგორიცაა, ვთქვათ, შემდეგი კითხვა: რა ამოცანას ითვალისწინებს კაცობრიობის დღევანდელ განვითარებაში სიბრძნის სულები (კირიოტეტეს) ან საყდარნი, ვთქვათ, ადამიანის ეთერული სხეულის მიმართ? ამდაგვარი საკითხი უჩვეულოდ რთულია და ჩვენც, რა თქმა უნდა, მხოლოდ თანდათან უნდა მივუახლოვდეთ იმ სფეროებს, სადაც ასეთი საკითხები აღიძვრებიან. სწორედ ამ სფეროებში ყოველივე ისეა დაფუძნებული, ადამიანი რომ არ აღზევდეს ცათა წიაღ და რომ ქედმაღლურად არ განეწყოს იგი ჭეშმარიტი წვდომის მისეულ სწრაფვაში. გარკვეული უახლოესი პერსპექტივები, ჩვენ რომ უშუალოდ გვეხება, სწორედ ის პერსპექტივებია, რომელთაც მკაფიოდ ვხედავთ და წარმოვიდგენთ. და ჩვენც, ჩვენის მხრით, ვალდებული ვართ, მათ რაც შეიძლება მკაფიოდ ვჭვრეტდეთ, თუკი არ გვსურს კაცობრიობის განვითარებაში ჩვენი მონაწილეობა მიძინების, სიფხიზლის დაკარგვის გამო გამოგვეპაროს.

ამრიგად, მე ვილაპარაკებ ერთ საკითხზე, რომელიც არც ისეთი გაურკვეველი და ბუნდოვანია, როგორც საკითხი: როგორ მოქმედებენ ძალნი თუ საყდარნი ჩვენს ეთერულ სხეულზე? მე ვილაპარაკებ საკითხზე, რაც ხსენებული საკითხივით გაურკვეველი და ბუნდოვანი გახლავთ, უფრო მეტიც, ეს საკითხი პირდაპირ და უშუალოდ ეხება თანამედროვე ადამიანს. აი, ეს საკითხიც: როგორ მოქმედებენ ანგელოზები ჩვენს ასტრალურ სხეულზე კაცობრიობის დღევანდელ განვითარებაში? ამავე დროს, ანგელოზები იერარქიულად ყველაზე ახლოს დგანან კაცობრიობასთან და მათი მოქმედება უშუალოდ ეხება სახელდობრ ადამიანს. როცა ადამიანის შინაგან ბუნებას განვიხილავთ, ვხედავთ, რომ ჩვენს ადამიანურ „მე“-სთან ყველაზე ახლო ჩვენი ასტრალური სხეულია; ამდენად, იმედი მაქვს, რომ ამ საკითხზე გაცემული პასუხი ჩვენში უდავოდ ცოცხალ ინტერესს აღძრავს. მართლაც ანგელოზთა იერარქია ყველაზე ახლოსაა თავად კაცობრიობის იერარქიასთან. მაშ ასე, ჩვენ დავისახეთ მორიდებული კითხვა: როგორ მოქმედებენ, სახელდობრ დღეს, კაცობრიობის ჩვენეულ სასიცოცხლო ასაკში, XX საუკუნეშიც რომ გრძელდება, რაიც XV საუკუნიდან დაიწყო და მეოთხე ათასწლეულის დამდეგისთვის მიილევა - აი, კაცობრიობის ამ სასიცოცხლო ასაკში როგორ მოქმედებენ ანგელოზები ადამიანის ასტრალურ სხეულზე? ახლა ვნახოთ, ძვირფასო მეგობრებო, რა შეიძლება ითქვას საკუთრივ საკითხზე და მის პასუხზე. ერთი, რაც ცხადია, სულისმეცნიერებითი კვლევა, თუ იგი სათანადო სერიოზულობით ხორციელდება, არც გართობაა და არც სიტყვათა თუ წარმოდგენათა თამაში; ასეთი კვლევა ჭეშმარიტად იმ გარკვეულ სფეროთა გადამუშავებას ითვალისწინებს, რომელთა წიაღ სულიერი სამყარო ხილულად წარმოჩნდება.

 ამ უახლოესი სფეროების მოხილვა ნამდვილად არის შესაძლებელი, თუმცა, ისიც უნდა ითქვას, რომ ხსენებულ კითხვაზე სწორი და უტყუარი პასუხი ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში ხდება ხელმისაწვდომი. შეიძლება ასეთმა აზრმაც გაგვიელვოს: მსგავსი კითხვა რომ სხვა ეპოქებში აღძრულიყო, სავარაუდოა, მისი შესაფერისი პასუხიც მოიძებნებოდა. მაგრამ სინამდვილეში ატავისტური ნათელხილვის პერიოდში და ბერძნულ-ლათინური კულტურის დროსაც, ამ კითხვაზე სწორი და ამომწურავი პასუხის გაცემა იმიტომ იქნებოდა შეუძლებელი, რომ ის ხატ-სახეები, რომელთაც საფშვინველი ატავისტური ნათელხილვის ეპოქაში იღებდა, უდავოდ გაგვიბუნდოვნებდნენ, ჩვენი მხედველობისაგან გარკვეული საბურველით წარიტაცებდნენ ანგელოზების ზემოქმედებას ადამიანის ასტრალურ სხეულზე. დიახ, ჩვენ ვერაფერს ვერ განვჭვრეტდით, რადგან სავსე ვიყავით ხატ-სახეებით, ატავისტური ნათელხილვის წყალობით რომ გვეძლეოდა. ხოლო ბერძნულ-ლათინურ პერიოდში აზროვნება არ იყო ისეთი ძლიერი, როგორიც დღეს გახლავთ, აზროვნება სწორედ საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა ეპოქის წყალობით მომძლავრდა. ასე და ამრიგად, ცნობიერი საფშვინველის ეპოქა სწორედ ის ეპოქაა, როცა შესაძლებელია ჩასწვდე და განჭვრიტო ისეთი საკითხები, რომელთაგან ერთ-ერთი ეს-ეს არის დავისახეთ. ჩვენი სულისმეცნიერების სასიცოცხლო, ცხოვრებისეული მნიშვნელობა და ნაყოფიერება სწორედ იმაში მდგომარეობს, რომ თეორიებით არ ვკმაყოფილდებოდით; ჩვენ ძალგვიძს ისეთი რამ ვთქვათ, რასაც ცხოვრებისათვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა ექნება. როგორ მოქმედებენ ანგელოზები ჩვენს ასტრალურ სხეულზე? მათი მოქმედების უტყუარობა ჩვენს საფშვინველში მხოლოდ მაშინ შეიძლება ვირწმუნოთ, როდესაც ნათელმხილველური კვლევის გარკვეულ ხარისხამდე ავმაღლდებით, რომლის დროსაც ჩვენი ასტრალური სხეულის ფუნქციონირება და მოქმედება განიჭვრიტება. ამრიგად, დასმულ კითხვაზე სათანადო პასუხის გასაცემად საჭიროა, სულ მცირე, იმაგინაციური შემეცნების სათანადო ხარისხის მოპოვება. ამ ხარისხის წყალობით ვიხილავთ, რომ ანგელოზთა იერარქიის არსებები - გარკვეულწილად თითოეული ანგელოზი ცალ-ცალკე, რომლებიც თავიანთი საკუთარი მიზანდასახულობით არიან განმსჭვალული თითოეული ადამიანისადმი ცალ-ცალკე - მაგრამ ამავე დროს და ძირითადად, ურთიერთთანამშრომლობითი და ერთობლივი ძალისხმევით მოქმედებენ, - ადამიანის ასტრალურ სხეულში ჰქმნიან ხატ-სახეებს. ფორმით სულების (ელოიმების) ხელმძღვანელობითა და წარმმართველობით ანგელოზები ჰქმნიან ხატ-სახეებს. იმაგინაციურ შემეცნებამდე აუმაღლებლად ვერ შევიტყობთ, რომ ჩვენს ასტრალურ სხეულში განუწყვეტლივ იქმნება ხატ-სახეები. ხატ-სახეები ხან წარმოიქმნება და ხანაც უჩინარდება.

ეს ხატ-სახეები ახლა რომ შეიქმნას, მომავალში ადამიანი ვეღარ მიაღწევს იმ განვითარებას, ფორმის სულების (ელოიმების) განზრახვასა და მიზანს რომ შეესაბამება. რასაც ფორმის სულები ესწრაფვიან, დედამიწის განვითარების დასასრულს მიაღწიონ, უპირველეს ყოვლისა მათ იგი ხატ-სახეებში უნდა განავითარონ; ხოლო მოგვიანებით, ხატ-სახეებიდან ახალი კაცობრიობა, ახალი სინამდვილე წარმოიშვება. ფორმის სულთა ხატ-სახეები ანგელოზთა მეოხებით ჩვენს ასტრალურ სხეულში დღეს იბეჭდება. ანგელოზები ჰქმნიან ჩვენს ასტრალურ სხეულში იმ ხატ-სახეებს, რომლებიც ნათელხილვამდე ამაღლებული აზროვნებით განიჭვრიტება. როცა ამ ხატ-სახეთა განჭვრეტის შესაძლებლობა გვეძლევა, ირკვევა, რომ მათ, ჩვენს ასტრალურ სხეულში, ანგელოზები სრულიად გარკვეული იმპულსებითა და მკაცრად განსაზღვრული პრინციპებით ჰქმნიან. მათი შექმნა და განბეჭდვა იმგვარად მიმდინარეობს, რომ იქ, სადაც თავად ხატ-სახეები ისახება, გარკვეულწილად კაცობრიობის განვითარებისათვის სათანადო ძალაც ინერგება - როცა ანგელოზთა ამ რუდუნებას აკვირდები თუმცაღა უცნაურად ჩანს, მაგრამ იძულებული ვარ ასე გამოვთქვა - ანგელოზები ადამიანის მიწიერი ცხოვრების მომავალ გარკვეულ სოციალურ სტრუქტურას ესწრაფვიან; მათი ნება და სურვილია ადამიანის ასტრალურ სხეულში ისეთი ხატ-სახეები შექმნან, რომლებიც ადამიანთა მომავალ საერთო ცხოვრებაში სრულიად გარკვეულ სოციალურ მდგომარეობებს განაპირობებენ. ადამიანებს ძალუძთ წინააღმდეგობა გაუწიონ იმას, რომ ანგელოზები ილტვიან მათ საფშვინველში მომავლის იდეალები აღძრან. მაგრამ ეს ფაქტია. და ანგელოზთა მიერ ამგვარ ხატ-სახეთა ქმნადობაში მკაფიოდ გამოხატული კანონიც მოქმედებს: ამ კანონის ძალით, მომავალში არცერთ ადამიანს არ ექნება უფლება კუთვნილი ბედნიერებით მოგვრილ განცხრომას მიეცეს იმ დროს, როცა მის გვერდით სხვა ადამიანები იტანჯებიან. თავის ყოვლისმომცველობას აღწევს აბსოლუტური ძმობის, ადამიანთა მოდგმის აბსოლუტური თანასწორობის ურყევი იმპულსი - იმპულსი სწორად გაგებული ძმობისა - რაიც ფიზიკურ ცხოვრებაში სწორედ სოციალურ მდგომარეობას ერწყმის და ეხმატკბილება. ეს გახლავთ პირველი, ყოვლის უპირატესი პუნქტი, რომლის თანახმად, როგორც ვხედავთ, ანგელოზები ადამიანის ასტრალურ სხეულში გარკვეულ ხატ-სახეებს ქმნიან. გარდა ამისა, არსებობს მეორე იმპულსი, რომლის მიხედვითაც ანგელოზები თავიანთ მოქმედებას ახორციელებენ. ისინი გარკვეულ მიზნებს არა მხოლოდ გარე სოციალური ცხოვრების მიმარებით მიელტვიან; ანგელოზები გარკვეულ მიზნებს ადამიანის საფშვინველის, მისი ფშვინვიერი ცხოვრების მიმართებითაც ესწრაფვიან. რაც შეეხება ადამიანის ფშვინვიერ ცხოვრებას, ადამიანის საფშვინველში გარკვეულ ხატ-სახეთა ჩასახვისა და განბეჭდვის მეოხებით, ანგელოზებს ასეთი მიზანი დაუსახავთ: მომავალში თითოეულმა ადამიანმა თითოეულ მეორე ადამიანში გაიდუმალებული ღვთაებრივობა უნდა განჭვრიტოს. ზემოთქმულიდან, ძვირფასო მეგობრებო, ერთი რამ უნდა აღინიშნოს: ანგელოზთა მიზნების თანახმად, რომლებიც მათსავე რუდუნებას უდევს საფუძვლად, რაღაც უნდა შეიცვალოს. გარდაუვალია დამკვიდრდეს, რომ ადამიანს ისე არ უნდა ვუყურებდეთ, როგორც გარკვეულწილად მაღალგანვითარებულ ცხოველს, როცა მის ფიზიკურ თვისებებს ვითვალისწინებთ - არც თეორიულად და არც პრაქტიკულად; არამედ თითოეულ მეორე ადამიანთან სრულიად განვითარებული გრძნობით უნდა მივიდეთ. ადამიანში მსოფლიო ღვთაებრივი საფუძველთა საფუძვლებიდან ვლინდება რაღაც და იგი მისი სხეულიდან და სისხლიდანაც გამოსჭვივის. ანგელოზთა მიერ განბეჭდილ ხატ-სახეებში შთაისახება ის, რისი წყალობითაც მომავალში ერთი ადამიანი მეორეს ყველა თავისი შესაძლებელი სერიოზულობით, მთელი ძალითა და ყურადღებით აღიქვამს, როგორც სულიერი სამყაროდან წარმომავალ ხატებას. ოდესღაც, როცა ზემოთქმული განხორციელდება, მას ღრმად განსაზღვრული სათანადო შედეგიც მოჰყვება. ყოველგვარი რელიგიური თავისუფლება, რაიც სულ უფრო და უფრო დიდ გასაქანს მიიღებს მომავალში, დაემყარება არსობრივ შეგნებას, რომ ადამიანი არა მხოლოდ თეორიულად, არამედ პრაქტიკული უშუალობითაც წარმოჩენილ და ღირსყოფილ იქმნას, ვითარცა ცოცხალი ხატება ღვთისა. ამ დროს ადგილი აღარ ექნება რელიგიის მიერ ძალმომრეობას და აღარც მოთხოვნა იქნება ვინმეს მიმართ რელიგიური იძულებისა და ძალდატანებისა, რამეთუ ერთი კაცის ყოველი მიახლება მეორესთან, თავიდან ბოლომდე, რელიგიურ რიტუალს დაემსგავსება, საკრამენტს, წმინდათაწმინდა იდუმალებას გაუტოლდება და აღარავის დაებადება სურვილი მოიძიოს ფიზიკურ პლანზე არსებული რაღაც განსაკუთრებული ეკლესია თავისი რელიგიური ცხოვრების განსამტკიცებლად. ანგელოზთა რუდუნებას, ერთი სიტყვით, ასეთი იმპულსი განაპირობებს: კაცობრიობის სულში რელიგიური ცხოვრების თავისუფლება შთაიღვაროს. ანგელოზთა რუდუნების მესამე ძირითადი იმპულსი შემდეგი გახლავთ: ადამიანს უნდა მიენიჭოს უნარი და შესაძლებლობა თავისი აზროვნებით მიაღწიოს სულს, რათა აზროვნების წყალობით გადალახოს გრძნობადსა და ზეგრძნობელობას შორის არსებული უფსკრული და მიუახლოვდეს სულიერი განცდების სამყაროს. სულისმეცნიერება - სულს, რელიგიური თავისუფლება - საფშვინველს, ძმობა - ფიზიკურ სხეულს; აი, ეს გახლავთ ის მსოფლიო მუსიკა, ჩვენს ასტრალურ სხეულზე ანგელოზისმიერ ზემოქმედებაში რომ ჟღერს. ამრიგად, ჩვენ ახლა ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში ვცხოვრობთ, ხოლო ამ ეპოქაში ანგელოზები ისე მოქმედებენ ადამიანის ასტრალურ სხეულზე, როგორც ეს-ეს არის აგიწერეთ: ადამიანები სულ უფრო და უფრო უნდა მიუახლოვდნენ ყოველივე იმის ცნობიერ წვდომას, რაც უკვე მოგახსენეთ. იგი კაცობრიობის განვითარებას ეკუთვნის. ხოლო ეს ქმნადობა და მისთანანი სად უნდა მოვიძიოთ? ასე ვთქვათ, როგორ მიმდინარეობს ხსენებული ქმნადობა? ეს ქმნადობა დღეს მძინარე ადამიანში ხორციელდება. იგი შეიძლება ადამიანის მძინარე მდგომარეობაში შეინიშნოს დაძინებიდან გაღვიძებამდე, ასევე ძილ-ფხიზლობის, თვლემის დროსაც. ხშირად მითქვამს თქვენთვის, რომ ადამიანებს, მიუხედავად იმისა, რომ დღისით ფხიზლობენ, თითქმის მთელი ცხოვრების მანძილზე მძინარესავით გამოეპარებათ ხოლმე უმნიშვნელოვანესი მოვლენები. ყოველ შემთხვევაში, შემიძლია დაგარწმუნოთ, თუმცა ერთობ არასასიამოვნოცაა ამის მოსმენა, რომ ჭეშმარიტად, ძალზე ბევრია დღეს ასეთი მძინარე ადამიანი. ისინი არას დაგიდევენ, რა ხდება დღეს სამყაროში, სრულიადაც არ იწუხებენ თავს იმაზე, რომ უშუალოდ არიან დაკავშირებული მოვლენებთან - სრულიადაც არ ითავისებენ მათ. ყოველივე ის, რაც მსოფლიო მოვლენების სახით დედამიწაზე მათ წინ გათამაშდება და წარსულში ჩაინთქმება, ისე იოლად სცდება მათ ცნობიერებას, როგორც მძინარე ადამიანს ძილის დროს ქალაქში მოხდარი ამბები... თუმცაღა, გარეგნულად ადამიანები ამ დროს ფხიზლობენ. მაგრამ, სწორედ ამავე დროს, როცა ფხიზელი ადამიანები მძინარესავით გამოტოვებენ ხოლმე რაღაც განსაკუთრებულს, შეინიშნება, რომ მათ ასტრალურ სხეულში ანგელოზები - ადამიანთა ძილ-ფხიზლობისაგან სრულიად დამოუკიდებლად - ახორციელებენ თავიანთ იმ უმაღლეს მიზნებს, რაზედაც უკვე ვილაპარაკეთ. ასეთი რამ მრავალგზის და თანაც იმგვარად ხდება, რომ ადამიანებს იგი უცნაურად და პარადოქსულად უნდა მოეჩვენოთ. ადამიანთაგან უმეტესობას მიაჩნია, რომ ამა თუ იმ მოვლენის სულიერ სამყაროსთან დაკავშირება უღირსი საქმეა. ასეთი ადამიანი თავის დღევანდელ ინკარნაციაში, სხვა რომ არაფერი ვთქვათ, უბრალოდ გამოუსწორებელი ძილის გუდაა, რომელსაც ყველაფერი განზე რჩება. მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ამ დროს მის ასტრალურ სხეულზე მოქმედებს ანგელოზი - მისი მფარველი ანგელოზი, კაცობრიობაზე მზრუნველი მთელი თავისი საძმოს ერთობლივი ძალისხმევის ფონზე. ამრიგად, მისი ასტრალური სხეული მაინც გამოიყენება. აი, ასეთი ქმნადობა შეიძლება შეინიშნოს მის ასტრალურ სხეულში. მაგრამ მთავარი ის გახლავთ, რომ მსგავსმა ქმნადობამ ადამიანურ ცნობიერებაში უნდა შეაღწიოს. ცნობიერი საფშვინველი იქამდე უნდა ამაღლდეს, რომ აღიაროს ის, რაიც მხოლოდ ამგვარად მოიძიება. ასეთი წინასიტყვაობის მაგიერი შენიშვნები, ძვირფასო მეგობრებო, მხოლოდ იმისთვის დაისახა, რომ უფრო მკაფიოდ წარმოჩნდეს იმის მნიშვნელობა, რაზედაც ახლა მინდა თქვენი ყურადღება გავამახვილო: სწორედ ჩვენი ცნობიერი საფშვინველის ეპოქას გარდუვალად მივყავართ გარკვეულ მოვლენამდე და რამდენადაც ცნობიერ საფშვინველს ენიჭება გადამწყვეტი მნიშვნელობა, საკუთრივ ადამიანზე იქნება დამოკიდებული, როგორ და რა სახით წარიმართება ეს მოვლენა კაცობრიობის განვითარებაში. ეს მოვლენა შესაძლოა საუკუნით ადრე ან გვიან განვითარდეს, მაგრამ ერთი რამ ცხადია, რომ იგი გარდუვალად უნდა შემოვიდეს კაცობრიობის ევოლუციაში. ამ მოვლენის არსი შემდეგში მდგომარეობს: ადამიანებმა საკუთრივ ცნობიერი საფშვინველით, საკუთრივ შეგნებული აზროვნებით უნდა განჭვრიტონ და გაითავისონ, თუ რარიგ მოქმედებენ და როგორ ამზადებენ ანგელოზები მომავალ კაცობრიობას. რასაც ამ მხრივ სულისმეცნიერება გვასწავლის, იგი კაცობრიობის პრაქტიკულ და ცხოვრებისეულ სიბრძნედ უნდა იქცეს - იმდენად უნდა მიენიჭოს ყოველდღიური ცხოველმყოფელობა, რომ მტკიცედ სწამდეთ: ანგელოზთა ჩემს მიერ აღწერილი რუდუნებისა და ლტოლვის აღიარება თვითონ ადამიანებისთვის იქნება სასარგებლოცა და გონივრულიც. მაგრამ ადამიანთა მოდგმამ თავისუფლების მისეული წყურვილით იმდენად ღრმად შეტოპა, რომ დღეს, თავად ადამიანთა მოდგმაზეა დამოკიდებული მძინარესავით ასცდება ამ მოვლენას თუ მთელი თავისი შეგნებით მიეახლება მას. ხოლო მთელი შეგნებით მასთან მიახლება შემდეგს ნიშნავს: დღეს უკვე შესაძლებელია სულისმეცნიერებას დაეწაფო; ასეთი მეცნიერება უკვე არსებობს; მართლაცდა, სულისმეცნიერების ათვისებაზე უკეთესს ადამიანი დღეს ვერაფერს ვერ გააკეთებს. გარდა ამისა, აღასრულებს რა სხვადასხვა მედიტაციებს და გაითვალისწინებს რა იმასაც, თუ პრაქტიკულად რისი მოცემა შეუძლია ამ მხრივ, მაგალითად, წიგნს, „როგორ მივაღწიოთ ზესამყაროთა შემეცნებას?“, იგი სათანადოდ მომძლავრდება ზემოხსენებულ მოვლენებთან მისაახლებლად. მაგრამ ყველაზე მთავარი და აუცილებელი სწორედ მაშინ ხდება, როცა სულისმეცნიერებას ეწაფებიან და სწორედ იგებენ და ითვისებენ მას. დღეს, უკვე ნათელმხილველური უნარის გამოუმუშავებლადაც არის შესაძლებელი შეისწავლო სულისმეცნიერება. ასეთი რამ ნებისმიერ ადამიანს ხელეწიფება, თუ, რა თქმა უნდა, წინასწარ, აკვიატებულად არ გადაიტვირთავს თავს ცრურწმენებით. ხოლო თუ ადამიანები სულ უფრო და უფრო მეტის მონდომებით დაეწაფებიან სულისმეცნიერებას და მის იდეებსა და წარმოდგენებს გაითავისებენ, მათი ცნობიერება იმდენად გაიღვიძებს, რომ გარკვეულ მოვლენებს ისინი შეგნებულად შეეგებებიან. ამ მოვლენების უფრო დეტალური დახასიათებაც შეიძლება, რადგან ის, რაც უკვე ანგელოზთა რუდუნების შესახებ ვიცით, ძირითადად, მხოლოდ წინასწარი შემზადებაა უმთავრესის გასათვალისწინებლად. უმთავრესი კი ის გახლავთ, რომ ერთ მშვენიერ დღეს - როგორც უკვე მოგახსენეთ, კაცობრიობაზეა დამოკიდებული, როდის დადგება ეს დღე - ადრე თუ გვიან, ხოლო უარეს შემთხვევაში, შეიძლება საერთოდ არც დადგეს - ერთ მშვენიერ დღეს, ყოველ შემთხვევაში იმის გამო, რაც გათვალისწინებულია რომ მოხდეს, კაცობრიობისათვის, ანგელოზთა საუფლოს წყალობით სამი რამ გაცხადდება. უპირველეს ყოვლისა, ადამიანისათვის ნათელი გახდება, რომ თავისი ადამიანური, უშუალო და არსებითი დაინტერესებით იგი რეალურად ჩასწვდება და შეეხება თავისი ბუნების დაფარულ სიღრმეებს. დიახ, ძვირფასო მეგობრებო, დადგება დრო, რაიც სიზმარეულივით არ უნდა გამოგვეპაროს, როცა ადამიანი თავისი ანგელოზის წყალობით სულიერ სამყაროდან უძლიერეს იმპულსს მიიღებს, გაცილებით ღრმად დაინტერესდეს თითოეული მეორე ადამიანით, ვიდრე დღეს. ჩვენი ახლობლებისადმი მზარდი ინტერესი განვითარდება არა მხოლოდ სუბიექტურად, ვითარცა ეს დღევანდელ კაცობრიობას ეადვილება, არამედ უფრო ნახტომის სახით, რამეთუ ადამიანში რეალურად შთამოიღვრება სულიერი სამყაროდან ის საიდუმლოება... თუ სინამდვილეში რას წარმოადგენს მეორე ადამიანი?! ამ საიდუმლოებაში მე უაღრესად კონკრეტულს ვგულისხმობ, ეს თეორიული მსჯელობა არ გახლავთ; ადამიანები შეიტყობენ ისეთ რამეს, რაიც უდიდეს ინტერესს აღძრავს მათში მეორე ადამიანისადმი. ეს არის პირველი იმ სამთაგანი და იგი განსაკუთრებული ძალით დაიუფლებს მთელს სოციალურ ცხოვრებას. მეორე ის გახლავთ, რომ სულიერი სამყაროდან ანგელოზი უწყვეტლივ შთააგონებს ადამიანს, რომ ქრისტესმიერი იმპულსი, გარდა სხვა დანარჩენისა, ადამიანისათვის სრულ რელიგიურ თავისუფლებასაც განაპირობებს და ნამდვილი ქრისტიანობა სახელდობრ ისაა, რაიც შესაძლებლად ხდის აბსოლუტურ რელიგიურ თავისუფლებას. მესამე კი სამყაროს სულიერი ბუნების აუცილებელი წვდომა და შემეცნება გახლავთ. ეს მოვლენა, როგორც უკვე ვთქვით, ისე უნდა განვითარდეს, რომ ადამიანის საფშვინველმა მისდამი ერთვარი დამოკიდებულება გამოიმუშაოს. ეს დამოკიდებულება ადამიანის განვითარების კვალდაკვალ უნდა ჩამოიქნას, რამეთუ ანგელოზი ამ მიმართებით მოქმედებს ადამიანის ასტრალურ სხეულზე თავისი ხატ-სახეების მეოხებით. ახლა თქვენს ყურადღებას იმაზე მივაპყრობ, რომ ეს სამომავლო მოვლენა უკვე შთანერგილია ადამიანის ნებაში. ადამიანებს შეიძლება რაღაც გამორჩეთ. დღევანდელ დღესაც კიდევ ბევრი ადამიანი ვერ აფიქსირებს მრავალ ისეთ ნიუანსს, რამაც ხსენებული მომენტის შეგნებულ განცდამდე უნდა მიგვიყვანოს. მაგრამ როგორც თქვენ უკვე უწყით, სამყაროთა განვითარებაში ისეთი არსებებიც მოიძევებიან, რომლებიც დაინტერესებული არიან, ადამიანი გზას ააცდინონ: ეს არიმანული და ლუციფერული არსებებია. ის, რაც ზემოთ მოგახენეთ, ადამიანის ღვთაებრივ განვითარებას განეკუთვნება. ადამიანი თავისი საკუთარი არსის თანახმად ბუნებრივ განვითარებას რომ დაექვემდებაროს, იოლად მივა იმის განჭვრეტამდე, რასაც ანგელოზი მის ასტრალურ სხეულში ავითარებს; მაგრამ ლუციფერული განვითარება იქითკენ მიდრიკავს ადამიანს, რომ მან ვერ განჭვრიტოს, ვერ შეიმეცნოს ანგელოზთა იერარქიის შემოქმედება. და ეს ლუციფერული არსებანი, ესწრაფვიან რა თავიანთ მიზანს, ამგვარად მოქმედებენ: ისინი ცდილობენ ადამიანში მისი თავისუფალი ნების პრაქტიკა გააბუნდოვანონ; მართალია, ისინი ისწრაფვიან ადამიანი კეთილ არსებად აქციონ: ლუციფერი ამ თვალსაზრისით, სახელდობრ, კეთილისაკენ, სულიერისაკენ მიილტვის, მაგრამ ამის განხორციელება მას ავტომატურად, თავისუფალი ნების გარეშე სურს... ასეთმა მოქმედებამ ადამიანი კეთილი პრინციპების თანახმად, ასე ვთქვათ, მექანიკურად, ავტომატურად უნდა გადართოს ნათელმხილველობის უნარში... მაგრამ ლუციფერს სურს ადამიანს წაართვას თავისუფალი ნება და ცოდვის ჩადენის შესაძლებლობა. ლუციფერული არსებანი იმას ესწრაფვიან, რომ ადამიანი ისეთ არსებად იქცეს, რომელიც თუმცაღა სულიერ წესრიგს დაემორჩილება, მაგრამ იმოქმედებს, როგორც სულიერი ანარეკლი, რომელსაც თავისუფალი ნება აღარ ექნება. მათ, ლუციფერულ არსებებს, სურთ ადამიანი მანქანად, ავტომატურ არსებად აქციონ. ყოველივე ეს მჭიდროდ არის დაკავშირებული განვითარების მკაცრად განსაზღვრულ საიდუმლოებებთან. ლუციფერული არსებები, როგორც უკვე უწყით, ის ჩამორჩენილი არსებებია, განვითარების სხვა საფეხურებზე რომ გაიყინენ და რომლებსაც ნორმალურ განვითარებაში შემოაქვთ რაღაც უცხო, განსხვავებული. ისინი ერთობ არიან დაინტერესებული, რომ ადამიანი დაიპყრონ და არ მისცენ მას საშუალება, მიაღწიოს თავისუფალ ნებელობას, რამეთუ თავად ამ არსებებმაც ვერ მიაღწიეს თავისუფალ ნებას. თავისუფალი ნების მიღწევა მხოლოდ დედამიწაზე შეიძლება; ხოლო მათ დედამიწის გაგონებაც არ სურთ. მათი მიზანია, გაიარეს რა სატურნული, მზიური და მთვარეული განვითარებანი, შედგნენ და არავითარი კავშირი არ იქონიონ დედამიწისეულ განვითარებასთან. მათ სძულთ ადამიანის თავისუფალი ნება. მათი მოქმედებანი მეტად სულისმიერია... მაგრამ ისინი მოქმედებენ ავტომატურად - დიახ, სულისმიერად, მაგრამ ავტომატურად. ამრიგად, ერთის მხრივ, მოსალოდნელია საშიშროება, რომ ადამიანი ძალზე ადრეულად, სანამ მისი ცნობიერი საფშვინველი დაიწყებდეს ფუნქციონირიებას, მანამდე ჩამოყალიბდება სულიერ-ავტომატურ არსებად და მძინარესავით გამოტოვებს იმ სამომავლო გამოცდილებებს, რომლებიც ეს-ეს არის აგიწერეთ. მაგრამ ამ გამოცხადებათა წინააღმდეგ, ასევე არიმანული არსებებიც მოქმედებენ. ისინი არ ესწრაფვიან, რომ ადამიანები განსაკუთრებულად სულიერი გახდნენ; პირიქით, სულ იმას ცდილობენ, რომ ადამიანში ჩაჰკლან მისივე სულიერების ცნობიერება. მათი მეცადინეობა იქითკენ მიიდრიკება, რომ ადამიანს რამენაირად ჩამოუყალიბდეს თავის თავზე გარკვეული წარმოდგენა, რომ იგი მხოლოდ და მხოლოდ სრულყოფილებამდე განვითარებული ცხოველია. მართლაც, სწორედ არიმანი გახლავთ მატერიალისტური დარვინიზმის დიდი მოძღვარი. ასევე არიმანი გვევლინება მთელი იმ ტექნიკური და პრაქტიკული მოღვაწეობის დიდ შემოქმედად, განუწყვეტლივ რომ თან სდევს დედამიწისეულ განვითარებას და რომელიც, ადამიანის გარეგრძნობადი ცხოვრების გარდა, ყველაფერს უარყოფს; ასეთი მოღვაწეობა მხოლოდ და მხოლოდ განვითარებული ტექნიკის შექმნას ემსახურება, რათა ნატიფად და რაფინირებულად აღსრულდეს შიმშილისა და წყურვილის დაკმაყოფილება, ცხოველებსაც რომ გააჩნიათ. ჩვენი დროის არიმანული სულები ადამიანის ცნობიერ საფშვინველზე ყველანაირი რაფინირებული მეცნიერული საშუალებებით მოქმედებენ, რათა ჩაჰკლან და სრულიად დააკნინონ ადამიანში შეგნება, რომ იგი ღვთაების ხატებაა. უფრო ადრეულ ეპოქებში არიმანულ სულებს არავითარ სარგებლობას არ მოუტანდა ადამიანის ცნობიერების ათასგვარი თეორიებით დაბუნდოვნება და დაკნინება, როგორც დღეს. რატომ? იკითხავთ თქვენ. ბერძნულ-ლათინურ ეპოქებში და მითუმეტეს უფრო ადრეც, როცა ადამიანს ატავისტური ნათელმხილველობა ჰქონდა და გამოცხადებებს ემორჩილებოდა, არავითარი მნიშვნელობა არ ენიჭებოდა იმას, თუ რას ფიქრობდა ადამიანი; მას გამოცხადებები გააჩნდა და მათი მეოხებით ჭვრეტდა სულიერ სამყაროებს. და, რაც არ უნდა ცდილიყო არიმანი, ადამიანისათვის ცხოველთან მისეულ კავშირზე მიეთითებინა, ოდნავადაც ვერ შეცვლიდა ადამიანის დამოკიდებულებას ცხოვრებასთან. აზროვნება გაიზარდა - შეიძლება ითქვას, თავის უმწეობაში გაძლიერდა - მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენს მეხუთე, პოსტატლანტიკურ ეპოქაში - XV საუკუნიდან ჩვ.წ.-ით, მხოლოდ ამ პერიოდიდან იქცა აზროვნება სათანადო ძალად, ცნობიერი საფშვინველი რომ სულიერ სფეროებს მიეახლოს; ასევე, აზროვნებაა ის ძალაც, რომელიც დაამუხრუჭებს ცნობიერი საფშვინველის სულიერ სამყაროში შესვლას. სწორედ დღეს, ახლა გვიდგას ის დრო, როცა თეორია, მეცნიერება შეგნებულად და გაცხადებულად იტაცებს ადამიანის ღვთაებრიობას, ცდასა და მეცადინეობას ღვთაებრივში. ასეთი რამ მხოლოდ ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში შეიძლება მოხდეს. სწორედ ამიტომაც ესწრაფვიან არიმანული არსებები, ისეთი მოძღვრებები და მეცნიერებები გაავრცელონ, ადამიანში ღვთაებრივ წარმომავლობას რომ მიჩქმალავს. როცა ამ მიმდინარეობებზე ვლაპარაკობთ, რომლებიც კაცობრიობის ნორმალურ ღვთაებრივ განვითარებას უპირისპირდება, შეიძლება გარკვეული დასკვნებიც გამოვიტანოთ იმის თაობაზე, თუ როგორ უნდა მოვაწყოთ ჩვენი ცხოვრება, რომ, ვიმეორებ, არ გამოგვეპაროს, რა უნდა შემოვიდეს ადამიანის განვითარებაში გამოცხადების სახით. წინააღმდეგ შემთხვევაში შეიძლება დიდი საფრთხე შეიქმნას. რა თქმა უნდა, ადამიანი ვალდებულია ყურადღებით მოეკიდოს ამ საფრთხეს, რადგან იმ მრავალმნიშვნელოვანი მოვლენის ნაცვლად, რამაც უდიდესი ძალით უნდა განმსჭვალოს დედამიწის მომავალი განვითარება, შეიძლება ისეთი რამ მოხდეს, დიდ საფრთხეს რომ შეუქმნის ამ განვითარებას. მოგეხსენებათ, გარკვეული სულიერი არსებანი თავიანთ განვითარებას ადამიანის წყალობით აღწევენ იმ მხრივ, რომ ადამიანი მათთან ერთად ვითარდება. როცა ანგელოზები ადამიანის ასტრალურ სხეულში ხატ-სახეებს განბეჭდავენ, ამას ისინი, რასაკვირველია, გართობისათვის არ სჩადიან; ამით ისინი რაღაცას აღწევენ. და რაკი ის, რასაც მათ უნდა მიაღწიონ, სწორედ კაცობრიობის დედამიწისეულ განვითარებაში უნდა განხორციელდეს, მთელი ისტორია გართობად გამოჩნდება, უკეთუ ადამიანები, მოიპოვებენ რა ცნობიერ საფშვინველს, შეგნებულად უარყოფენ ანგელოზთა მთელს შემოქმედებას. მაშინ, რა თქმა უნდა, ყველაფერი გართობას დაემსგავსება. გამოდის, ანგელოზები მხოლოდ ერთობიან, როცა ადამიანის ასტრალურ სხეულს ავითარებენ! ხოლო რამდენადაც ეს განვითარება განხორციელდება, იმდენად წარმოჩინდება მათი რუდუნება სერიოზულ საქმედ და არა გართობად. ასეთ ვითარებაში თქვენთვის ნათელი გახდება, რომ ანგელოზთა შემოქმედება, ყველა შემთხვევაში, სერიოზული უნდა დარჩეს. ალბათ წარმოგიდგენიათ, რა სიტუაცია უნდა შეიქმნას ყოფიერების კულისებს მიღმა, უკეთუ  ადამიანები თავიანთი მთვლემარე ცხოვრების გამო, ანგელოზთა მთელს შემოქმედებასა და ლტოლვას გართობად აქცევენ! წარმოიდგინეთ, ეს რომ მართლაც ასე მოხდეს! კაცობრიობას მართლა რომ გამორჩეს მომავალი მნიშვნელოვანი სულიერი გამოცხადების მოვლენა! ანდა, მაგალითად, მისი შუა ნაწილი გამოტოვოს, რომელიც რელიგიურ თავისუფლებას ეხება! ანდა ვერ განიცადოს გოლგოთას მისტერიის განმეორება ეთერულ პლანში, რაზედაც თქვენთან ხშირად მისაუბრია - ეთერული ქრისტეს მეორედ გამოცხადება! - მაშინ, ასეთ სიტუაციაში, ის, რასაც ადამიანთა ასტრალურ სხეულში ხატ-სახეთა განბეჭდვით უნდა მიაღწიონ, იმას ანგელოზები სხვა გზებით მოიპოვებენ.ვ უკეთუ ფხიზლობისას ადამიანები თავიანთ ასტრალურ სხეულში არ მისცემენ ანგელოზებს საშუალებას გარკვეულის მოსაპოვებლად, მაშინ, ასეთ შემთხვევაში, ანგელოზები მათთვის საჭირო განვითარებას მიაღწევდნენ მძინარე ადამიანების ფიზიკური სხეულების მეშვეობით. ამრიგად, ის, რასაც ადამიანები თავიანთი მთვლემარე ცნობიერების გამო ვერ გაითავისებენ და რასაც, ამის შედეგად, ანგელოზები ვერ მიაღწევენ, ეს უკანასკნელნი მას მაინც მოიპოვებენ, ამჯერად უკვე ძილის დროს საწოლებში მდებარე ადამიანთა ფიზიკურ და ეთერულ სხეულთა მეშვეობით. ისინი ამ სხეულებში მოიძევებენ ძალებს იმის მისაღწევად, რაც ვერ განახორციელეს ფხიზელ ადამიანებთან, როცა დღის ცნობიერებაში ჩართული მათი საფშვინველები ფიზიკურსა და ეთერულ სხეულებში იმყოფებოდნენ. დიახ, ყოველივე ეს ჩაძინებული ფიზიკური და ეთერული სხეულების მეშვეობით განხორციელდება, როცა ადამიანის „მე“ და ასტრალური სხეული, ფიზიკურისა და ეთერულის გარე იმყოფებიან ძილის დროს. ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში მოსალოდნელი დიდი საფრთხე სწორედ ეს გახლავთ. ეს ის მოვლენაა, რომელსაც ადგილი ექნება დედამიწაზე, უკეთუ ადამიანები არ მოისურვებენ სულიერი ცხოვრებისაკენ წარიმართონ მესამე ათასწლეულის დამდეგამდე. მესამე ათასწლეული ხომ 2000 წლის მერე იწყება. როგორც უკვე ვთქვით, შეიძლება მართლაც მოხდეს, რომ, რაკი ის, რაიც ანგელოზებმა თავიანთი რუდუნებით, (უკეთუ მათი მიზანი ადამიანთა ფხიზლობისას ვერ განხორციელდა), მძინარე ადამიანთა ფიზიკური და ეთერული სხეულების მეშვეობით უნდა დაიუფლონ, ისინი მთელ თავიანთ მისწრაფებასა და შემოქმედებას აღმოფხვრიან ადამიანთა ასტრალური სხეულებიდან და ეთერულ სხეულში შთანერგავენ, რათა ასეთი გზით მიაღწიონ დასახულ მიზანს. მაგრამ აქ უკვე ადამიანი ვეღარ იმონაწილეებს! ამრიგად, ეს უნდა განხორციელდეს ეთერულ სხეულში მაშინ, როცა ადამიანი არ მონაწილეობს! რადგან ფხიზელ ადამიანს რომ ამ პროცესში მონაწილეობა მიეღო, ყველაფერს წინ აღუდგებოდა. ამით შევეცადე ზოგადი წარმოდგენა მომეხაზა დასმულ საკითხზე. მაგრამ რა უნდა მოხდეს, რას უნდა მოველოდეთ, უკეთუ ანგელოზები მთელ თავიანთ მუშაობას ახლა უკვე ადამიანთა ფიზიკური და ეთერული სხეულებისაკენ მიმართავდნენ, როცა ამ პროცესში თავად ადამიანები ვერ მიიღებდნენ მონაწილეობას, ე.ი. მაშინ, როცა მათ ეძინებოდათ? ამ ვითარების შედეგად, ძვირფასო მეგობრებო, ადამიანის განვითარებაში სამი რამ მოხდებოდა: უპირველეს ყოვლისა, ადამიანის მძინარე სხეულებში - როცა ადამიანს სძინავს, მისი „მე“ და ასტრალური სხეული ფიზიკურისა და ეთერულის გარე იმყოფება - წარმოიშვებოდა რაღაც, რასაც იგი მოგვიანებით მოიპოვებოდა, დაიუფლებდა, მაგრამ დაიუფლებდა არა თავისუფალი ნებელობით, არამედ მაშინ, როცა დილით გამოიღვიძებდა; ნიადაგ იგი რაღაცას მოიპოვებოდა... მაგრამ ცნობიერი თავისუფლების ნაცვლად ეს იქნებოდა ინსტინქტი და ამის გამო, იგი მხოლოდ ვნებას მოუტანდა ადამიანს. კაცობრიობას ემუქრება ის საშიშროება, რომ შესაძლოა გარკვეული ვნება და ზიანი მიაყენოს მას იმ ინსტინქტურმა შემეცნებებმა, რომლებიც ადამიანის ბუნებაში უნდა შემოვიდეს და რომელთაც კავშირი აქვთ ჩასახვის მისტერიასთან, მთელს სექსუალურ ცხოვრებასთან... უკეთუ ის საფრთხე უნდა დადგეს, რაც უკვე აღვნიშნეთ: ანგელოზთა გარკვეულმა ნაწილმა ასეთ შემთხვევაში თავად უნდა განახორციელოს გარკვეული ცვლილება, რაზედაც ამჯერად არ ვილაპარაკებ, რადგან ხსენებული ცვლილება ინიციაციის მეცნიერების იმ უმაღლეს საიდუმლოებებს განეკუთვნება, რის თაობაზეც დღეს საუბარი არ ეგების. მარამ იმის თქმა მაინც შეიძლება, რომ ის, რაც დღეს კაცობრიობის განვითარებაში მიმდინარეობს, თუკი სიფხიზლეში მკაფიოდ არ იქნა აღქმული, მაშინ სექსუალური ცხოვრებისა და სექსუალური არსის მავნე და დამანგრეველი გამოვლენა წარმოაჩენდა გარკვეულ ინსტინქტებს, რომლებიც არა მხოლოდ დაბნეულობა და გაუგებრობა იქნებოდა, არამედ შეერწყმოდნენ სოციალურ ცხოვრებას და ძალზე შეცვლიდნენ მას. უპირველეს ყოვლისა, ის, რაც ამდაგვარი სექსუალური ცხოვრების შედეგად სისხლში შემოვიდოდა, დედამიწაზე არავითარი ძმობის დამკვიდრების სურვილს აღარ აღძრავდა ადამიანში.

ადამიანები ნიადაგ წინ აღუდგებოდნენ ძმობას. ეს უკვე ინსტინქტი იქნებოდა. ამრიგად, დგება გადამწყვეტი მომენტი, როცა, ასე ვთქვათ, ხელმარჯვნივ უნდა წარვემართოთ. მაგრამ ამავე დროს ფხიზლადაც უნდა ვიყოთ, ხელმარცხნივ რომ არ გადავუხვიოთ... გადახვევისას ძილიც შეიძლება, მაგრამ მაშინ ინსტინქტებიც აღმოცენდებიან - უსაშინლესი ინსტინქტები! საინტერესოა, რას ეტყვიან საბუნებისმეტყველო დარგების მეცნიერები, როცა ცხოვრებაში უსაშინლესი ინსტინქტები შემოიჭრებიან? „ეს ბუნებრივი აუცილებლობა გახლავთ! -იტყვიან ისინი. - ეს ასეც უნდა მომხდარიყო; იგი კაცობრიობის განვითარების შედეგს წარმოადგენს!“ ასეთ საკითხებზე ლაპარაკი საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა პოზიციიდან შეუძლებელია. ბუნებისმეტყველების პრინციპებით შეიძლება განმარტებულ იქნას, თუ რატომ იქცნენ ადამიანები ანგელოზებად, ისე როგორც ის, თუ რატომ იქცნენ ადამიანები ეშმაკებად (თუკი ასეთი რამ მოხდებოდა). ორივე შემთხვევაში საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა დარგები ერთსა და იგივე მოსაზრებას გამოთქვამდნენ: ის, რაც მოხდა, გამომდინარეობს იქიდან, რაც ადრე არსებობდა... ასეთი გახლავთ ბუნების მიზეზ-შედეგობრივი ახსნის ეგრეთ წოდებული დიდი სიბრძნე. საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა დარგები არაფერს არ შეცვლიან იმ მოვლენაში, რომელზედაც მე ვილაპარაკე, რადგან ისინი, რა თქმა უნდა, ბუნების კანონზომიერ აუცილებლობად ჩათვლიან იმას, რომ ადამიანები, ვთქვათ, სექსუალური ინსტინქტების წყალობით ნახევარეშმაკებად გადაიქცევიან. ამრიგად, ბუნებისმეტყველება ამ მოვლენებს ვერ ახსნის, რადგან მისი პრინციპებით განიმარტება მხოლოდ ის, თუ როგორ წარმოიქმნება ესა თუ ის მოვლენა. ხოლო ამგვარი მოვლენები მხოლოდ და მხოლოდ სულიერი შემეცნებით, მხოლოდ და მხოლოდ ზეგრძნობიერი შემეცნებით განიჭვრიტება. აი, ეს გახლავთ პირველი, რაიც არასწორ განვითარებას მოჰყვება. მეორე: კაცობრიობისათვის გამიზნული ანგელოზთა რუდუნების უკვე იძულვებელყოფილი და ამდენად, შეცვლილი რუდუნების შედეგად მოვლენები ასე წარიმართება: დაიწყება ზოგიერთ სამკურნალო საშუალებათა ინსტინქტური, მაგრამ ამავე დროს მავნებლური შემეცნება! ყოველივე, რაც მედიცინასთანაა დაკავშირებული, დიდის მასშტაბით და ამავე დროს მატერიალისტური მიმართებით შეიცვლის სახეს. დაიწყება ზოგიერთი ნივთიერების სამკურნალო თვისებების ინსტინქტური კვლევა და შესწავლა, ამა თუ იმ ორგანოების მოქმედებათა ინსტინქტური ახსნა და ყოველივე ეს დიდ ვნებას მოიტანს. მაგრამ ამ ვნებას სასარგებლოდ მიიჩნევენ. ძვირფასო მეგობრებო, ამ დროს ავადმყოფობას ჯანმრთელობად წარმოაჩენენ, რადგან მთელი მკურნალობა დაექვემდებარება იმ გარკვეული ორგანოების მოქმედების უზრუნველყოფას, ადამიანებს სიამოვნებას რომ მოჰგვრის, ადამიანები სიამოვნებით დაემორჩილებიან იმ მკურნალობას, რომელიც გარკვეული მიმართულებით მათ ავადმყოფებად აქცევს. ამრიგად, წარმოუდგენლად გაიზრდება გარკვეულ პროცესთა სამკურნალო ეფექტისა და გარკვეულ ორგანოთა მოქმედების შემეცნება, მაგრამ ყველაფერი სრულიად მავნე და ნეგატიურ მიმართულებას მიიღებს, რადგან, უპირველეს ყოვლისა, გარკვეული ინსტინქტების წყალობით შეუდგებიან იმის კვლევას, თუ რა სნეულებების გამოწვევა შეუძლია ამა თუ იმ ნივთიერებებსა და ამა თუ იმ ორგანოთა მოქმედებას და წმინდა ეგოისტური მოსაზრებებით იხელმძღვანელებენ, გამოიწვიონ თუ ჩააქრონ ესა თუ ის სნეულება. მესამე: ცხოვრებაში შემოვა ასეთი რამ: აითვისებენ სრულიად ახალ ძალებს, რომელთა მეშვეობით, მე ვიტყოდი, ძალზე, ძალზე იოლად - გარკვეულ ვიბრაციათა ჰარმონიზაციით - გამოათავისუფლებენ დედამიწაზე არსებულ უზარმაზარ მანქანებსა და ენერგიის მომწოდებელ დანადგარებს. სწორედ ამ გზით ინსტინქტურად შეიმეცნებენ ყოველგვარი მანქანისა და მექანიკის სულიერ მართვას და მთელი ტექნიკა დამანგრეველი გზით წარიმართება. მაგრამ ეს დამანგრეველი ეფექტი განსაკუთრებით კარგად მოემსახურება ადამიანთა ეგოიზმს და სიამოვნებით დაჰყვებიან მას. ყოველივე ეს, ძვირფასო მეგობრებო - ყოფიერების ევოლუციიდან ამოღებული კონკრეტული ნაწყვეტი, ცხოვრების იდუმალებათა წვდომის ფრაგმენტი გახლავთ, რომლის სწორი შეფასება, ძირითადად, მხოლოდ მას ხელეწიფება, ვინც განჭვრეტს, რომ ცხოვრების არასულიერი აღქმა ვერავითარ ახსნა-განმარტებას ვერ მოუძებნის მსგავს მოვლენებს. თუკი ოდესმე კაცობრიობისათვის მავნე მედიცინა შეიქმნება, თუკი ადგილი ექნება სექსუალური ინსტინქტების საშინელ უკუღმართობას, მოხდება საშინელი არევ-დარევა თვითონ მსოფლიო მექანიზმში, ანუ დაიწყება ბუნების ძალთა გამოყენება სულიერ ძალთა მეშვეობით - არასულიერი მსოფლშეგრძნება ვერ ახსნის ამ მოვლენებს; უფრო მეტიც, იგი ვერ გაარკვევს, რომ სწორი გზიდან გადაუხვია... იგი იმდენად გაერკვეოდა ზემოაღწერილ სიტუაციაში, რამდენადაც მძინარე კაცი, როცა მას გასაძარცვად ბანდიტი უახლოვდება - რა თქმა უნდა, მძინარე ვერაფერს იგრძნობს და გვიან, გამოღვიძების მერე მიხვდება, რა დაემართა. მაგრამ ვაი, ასეთ გამოღვიძებას! ჩვენს მაგალითშიც, ადამიანმა თუ ვერ გამოიღვიძა, სიხარულით შეეგებება გარკვეული პროცესებისა და გარკვეული ნივთიერებების სამკურნალო ეფექტის მნიშვნელობის ზრდას ინსტინქტური კვლევის გზით და ეგოდენ სიამოვნებას მიიღებს ზოგიერთი სექსუალური ინსტინქტის დარღვეული მოქმედებისაგან, რომ ამ დარღვევას ქებასაც შეასხამს და ზეკაცურობის მაღალ საფეხურადაც დასახავს, როგორც ყოველგვარი ცრურწმენის, მიკერძოებულობისა და მეშჩანურობისაგან თავისუფალ მოვლენას. მაშინ გარკვეულწილად მახინჯი მშვენივრად წარმოჩინდება, ხოლო მშვენიერი- მახინჯად, ხოლო ადამიანები ამ აბსურდულობას ვერც შენიშნავენ და მხოლოდ იმის გამო, რომ ყოველივეს ბუნებრივი განვითარების აუცილებლობად მიიჩნევენ.

ასეთი ვითარება იმ გზიდან გადახვევას გაუტოლდება, რაიც კაცობრიობას თავისი საკუთარი არსის თანახმად დაესახა. მე მწამს, ძვირფასო მეგობრებო, რომ გაითავისებ რა იმ აზრს, რომ სულისმეცნიერება ზნეობრივ სფეროშიც იჭრება - შესაძლებელია, სერიოზულად მოეკიდო ისეთ ჭეშმარიტებებს, რომლებზედაც დღეს ვილაპარაკეთ. აქედანაც შეიძლება სათანადო დასკვნების გამოტანა, ისე როგორც მთელი სულისმეცნიერების წესრიგიდან: აუცილებელია სულისმეცნიერებიდან გარკვეული ვალდებულების მიღება, გარკვეული სასიცოცხლო მოვალეობის ტვირთვა, სადაც არ უნდა ვიყოთ, ძვირფასო მეგობრებო და რასაც არ უნდა ვაკეთებდეთ მნიშვნელობა ენიჭება იმას, რომ შევძლოთ ჩვენს თავში ასეთი აზრი აღვზარდოთ: ჩვენ ყველა მოქმედება ჩვენი ანტროპოსოფიული ცნობიერებით უნდა იქნას განმსჭვალული და გაჯერებული. მხოლოდ მაშინ შეიძლება მცირედი წვლილი შევიტანოთ ცხოვრებაში, რომ კაცობრიობამ თავის განვითარებაში წინ წაიწიოს, ამ სიტყვის ჭეშმარიტი გაგებით. შეცდომა იქნებოდა იმისი ფიქრი, რომ ჭეშმარიტი სულისმეცნიერება, როცა მას სერიოზულად და ღირსეულად ითვისებენ, ხელს შეუშლის მის მიმდევრებს ცხოვრებისეულ, ინტენსიურ, პრაქტიკულ საქმიანობაშ. ნამდვილი სულისმეცნიერება ადამიანს თვალს უხელს ისეთ მოვლენებზე, ჩვენ რომ დღეს წარმოვაჩინეთ. ძვირფასო მეგობრებო, შეიძლება ასეთი კითხვა დავსვათ: ხომ არ არის საზიანო დღის ფხიზელი ცხოვრება ძილისათვის? - თუ მოვიყვანთ ისეთ შედარებას, რომ სულიერ სამყაროში განჭვრეტა ჩვეულებრივ გამოღვიძებასთან შედარებით უფრო სავსე და ძლიერი გამოღვიძებაა, ისევე როგორც ჩვეულებრივი გამოღვიძება ძილიდან გამორკვევაა, მაშინ, იმისათვის რომ შედარება უფრო გასაგები გავხადოთ, ასეთი კითხვა დავსვათ: საერთოდ თუ შეიძლება დღის ფხიზელმა ცხოვრებამ ძილს ავნოს? დღეს ფხიზელი ცხოვრება მხოლოდ მაშინ მოქმედებს ძილზე უარყოფითად, როცა იგი მოუწესრიგებელია. ვინც სწორი ცხოვრებით ცხოვრობს, მას ძილიც ჯანსაღი ექნება. ვინც სიფხიზლეშიც თვლემს და დრო მცონარობაში, სიმტკნარესა და უსაქმურობაში გაჰყავს, მას ძილიც არაჯანსაღი ექნება. ასეა ცხოვრებაშიც, ჩვენ რომ სულისმეცნიერების წყალობით გამოფხიზლებულ და სავსე ცხოვრებად გარდავქმნით. უკეთუ სულისმეცნიერების სათანადო ათვისებით სულიერი სამყაროსადმი სერიოზულ დამოკიდებულებას გამოვიმუშავებთ, მაშინ, როგორც ჯანსაღი, ფხიზელი ცხოვრება აწესრიგებს ძილს, ასევე სწორი აღზრდით, ჯანსაღად წარიმართება ჩვენი დამოკიდებულება გარე ფიზიკური სინამდვილისადმიც. ჩვენი დროის ადამიანი, რომელიც ცხოვრებას აკვირდება, უდავოდ მძინარედ უნდა ჩაითვალოს, თუ ათასგვარ საკითხებზედაც არ გაამახვილებს ყურადღებას. გაგახსენებთ, უკანასკნელ ათწლეულებში ადამიანთა გარკვეულ ჯგუფს რარიგ მოჰქონდა თავი ცხოვრებისეული გამოცდილებითა და პრაქტიკულობით! ხოლო ამან, თუ კარგად დავუკვირდებით, ბოლო წლებში მიგვიყვანა იქამდე, რომ გამორჩეული ადგილები იმ ადამიანებმა დაიკავეს, რომლებიც ყველაზე მეტად უარყოფდნენ იდეალურს, სულიერს, სპირიტუალურს. - ცხოვრებისეულ გამოცდილებაზე მაღალფარდოვანი ლაპარაკი კი მანამდე ეგების, ვიდრე კაცობრიობა უფსკრულში არ გადაიჩეხება. ზოგიერთნი ახლაღა იწყებენ კრიახს - თუმცა, მათგან ბევრი ინსტინქტურად გაჰყვირის - რომ ახალი დრო უნდა დადგეს და რომ ახალი იდეალების შექმნაა საჭირო! მაგრამ ეს მხოლოდ კრიახია. როცა საკითხები ინსტინქტურად, სულისმეცნიერების შეგნებული დამკვიდრების გარეშე წამოიჭრება, ისინი საქმეს უფრო ავნებენ, ვიდრე სასიკეთო ძვრებს შეიტანენ განვითარებაში. მაღალფარდოვან ლაპარაკს მიჩვეული ადამიანები ზოგჯერ დღესაც იმსახურებენ გარკვეულ აპლოდისმენტებს. მაგრამ ადამიანი უნდა შეეგუოს მსგავს სიტყვებსა და გამოთქმებს, რათა ქაოსიდან კვლავ სოციალური კოსმოსი წარმოიქმნას.

უკეთუ რომელიმე ეპოქაში ადამიანები თვლემისა თუ მცონარობის გამო ვერ გამოავლენენ თავიანთ თავს მთელი სისავსით და ამდენად ცხოვრებაში შემოჭრილ მოვლენებს გამოტოვებენ, მაშინ არამარტო არაფერი არსებითი არ მოხდება, არამედ მათ თავზე წინარე, უკვე გასული ეპოქის ლანდები ირიალებენ; ისევე როგორც დღეს ჩვენში მრავალ რელიგიურ საზოგადოებას გარდასულ ეპოქათა რელიგიური საკრებულოების აჩრდილები დასტრიალებენ; ისევე როგორც ჩვენს დღევანდელ სამართლებრივ ცხოვრებას ჯერ კიდევ დასტრიალებს ძველი რომის აჩრდილი. სულისმეცნიერებამ ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში სწორედ ამ მხრივ უნდა გაათავისუფლოს ადამიანი და მიიყვანოს ისეთი სულიერი მოვლენის აღქმამდე, როგორიც ჩვენია: როგორ მოქმედებს ანგელოზი ადამიანის ასტრალურ სხეულზე? ანგელოზებსა და სხვა მაღალ არსებებზე აბსტრაქტული ლაპარაკი მხოლოდ დასაწყისში შეიძლება. წინსვლა კონკრეტული ლაპარაკით ხორციელდება. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ვითვალისწინებთ რა ჩვენს ეპოქას, პასუხი გავცეთ მომდევნო კითხვას, რომელიც ჩვენ გვეხება. იგი ჩვენ გვეხება, რამეთუ ჩვენს ასტრალურ სხეულში ანგელოზი გარკვეულ ხატ-სახეებს ჰქმნის, რამაც მომავალში ჩვენი განვითარება, ფორმირება უნდა გამოიწვიოს. ეს პროცესი ცნობიერი საფშვინველის მეოხებით უნდა განხორციელდეს. ხოლო ცნობიერი საფშვინველი რომ არ გაგვაჩნდეს, მაშინ თავსაც არაფერზე შევიწუხებდით; მაშინ სხვა მაღალი სულები, სხვა იერარქიები იმოქმედებდნენ სათანადოდ, რათა ანგელოზთა რუდუნებაში მოსალოდნელი შეუსაბამობანი გამოესწორებინათ. მაგრამ, რაკი ჩვენ ცნობიერი საფშვინველი უნდა განვავითაროთ, სხვა სულები აღარ მოქმედებენ; პირიქით, ანგელოზებს აძლევენ საშუალებას, თავიანთი ჩანაფიქრი განახორციელონ. ეგვიპტულ ეპოქაში, ბუნებრივია, სხვა ანგელოზები მოქმედებდნენ. მალე ისინი კიდევ სხვა ანგელოზებმა შეცვალეს. ადამიანებმა თავიანთი ატავისტური ნათელმხილველობის გამო ეს ვერ შენიშნეს. ისინი მათ თავიანთ ხილვებში ჭვრეტდნენ, მაგრამ გამოსახულებები ნისლით იყო დაბუნდოვნებული. დღეს ადამიანმა ეს ნისლი უნდა ჩამოაშოროს მათ. ამიტომ, ცნობიერი საფშვინველის ეპოქაში ადამიანს აღარ უნდა გამოეპაროს ის, რაც ცხოვრებაში დღეს შემოვა მესამე ათასწლეულის დამდეგამდე.

სულისმეცნიერებიდან არამხოლოდ მოძღვრება და ორიენტაცია, კეთილი ნებაც უნდა გავითავისოთ! სწორედ ეს მოგვანიჭებს სიფხიზლის ძალას. ჩვენ ძალგვიძს ფხიზლად ვიყოთ. ძალგვიძს უამრავი რამ შევნიშნოთ. დღესაც რომ გადავწყვიტოთ, ყველაფერში ფხიზელნი ვიყოთ, აღმოვაჩენთ, რომ ნიადაგ ხდება რაღაც სასწაული. ჩემი ეს ბოლო წინადადება შეიძლება ასე შევაბრუნოთ: მთელი ცხოვრების მანძილზე თუ ყოველ დღე ვერ აღმოვაჩინეთ საოცრება, ის დღე უბრალოდ მხედველობიდან გამოგვპარვია. ერთხელ მაინც სცადეთ, საღამო ხანს თვალი გადაავლოთ თქვენს ცხოვრებას. მასში რაღაც ისეთ წვრილმანს, ანდა რაღაც ისეთ მოვლენას აღმოაჩენთ, რომ უცილოდ იკითხავთ: ეს ხომ მართლაც უცნაურად შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში? რა საოცარია! მერე და მერე ასეთ საოცრებებს ყოველთვის აღმოაჩენთ ხოლმე, თუ თქვენი აზროვნება მასშტაბურია, თუ ცხოვრებისეულ კავშირებს საკმაოდ ფართოდ, მთელი საფშვინველის დიაპაზონით მიმოიხილავთ. მაგრამ ჩვეულებრივ ცხოვრებაში ასეთ რამეს არავინ აკეთებს. არც არავინ ეკითხება საკუთარ თავს: რა შემთხვევა იქნა არიდებული რაღაცის საშუალებით? უმეტესწილად ოდნავაც არ გვადარდებს ხოლმე ის მოვლენები, რომლებიც, თითქოსდა შემთხვევით, რაღაცამ შეაფერხა, მაგრამ, რომ განვითარებულიყვნენ, ძირეულად შეცვლიდნენ მთელს ჩვენს ცხოვრებას. იმ მოვლენების მიღმა, რომლებიც თითქოს შემთხვევით განირიდნენ ჩვენი ცხოვრებიდან, ძალზე ბევრი რამ იმალება ისეთი, რაც ჩვენს ფხიზელ ადამიანებად აღზრდას მოემსახურება. რა შეიძლება დღეს დამმართვოდა?უკეთუ ამ კითხვას ყოველ საღამოს დავუსვამთ თავს და შემდეგ ცალკეულ მოვლენებს გაიხსენებთ, რომელთაც ესა თუ ის შედეგი შეიძლება გამოეწვიათ, მაშინ ამგვარი კითხვებიდან ის ცხოვრებისეული დაკვირვება გამომუშავდება, რასაც ადამიანის თვითაღზრდაში სიფხიზლე შემოაქვს.

ყოველივე ეს იმ საწყისის, იმ სათავის საფუძველს ჰქმნის, რომელიც თავისთავად

წაგვიყვანს სულ წინ და წინ და ბოლოს ჩვენი შეგნება იქამდე მივა, რომ უბრალოდ კი აღარ გამოვიძიებთ, თუ მაგალითად, რას ნიშნავდა ის უცნაურობა, რომ ერთხელ დილის 11 საათზე სახლიდან ვაპირებდით გასვლას და ზუსტად გასვლისას შინ ვიღაც გვეწვია და შეგვაყოვნა. გავბრაზდით, რომ შეგვაყოვნეს. მაგრამ არ იკითხავთ, რა შეიძლება მოჰყოლოდა ჩვენს იმ მომენტში სახლიდან გასვლას? რა შეიცვალა ამით?